Рыжая царква ужо не
першы рок аднаўляецца: працэс няхуткі, таму што, уявіце сабе, сродкаў не
хапае. Пад тынкоўкай знойдзена датаванае
1213 г. графіці на старажытнагрэчаскай - гэта цытата з апостала Яна. Ёсць сведчанні (трэба думаць, з дакументаў к.
19 ст. - з часу апошняй рэстаўрацыі) і пра лацінскія надпісы, адрасаваныя Альгерду. Адна ў стылі ШОС, другая
антанімічная. Гармонія ідэйнага
плюралізма на сценах храма - як метафізічна.)
Дарэчы, і Вітаўта
далучаюць да гісторыі храма: ён хаваўся на Слонімшчыне, калі ўбёг з Крэва. І быццам
вяртаўся ўрачыста дзякаваць, ці што. І Астрожскага прыпісваюць са сваім капіталам.
Пакуль храм будзе
зачынены, для ўшанавання “Ўсецарыцы” - цудатворнай іконы, напісанай аж на Афоне
- пабудуюць новую царкву. Хе.) Страшна
ўявіць, што гэта будзе за пачвара.
Будынак
амаль у полі: трэба крыху ад’ехаць ад
вёскі. Вакол - некалькі дрэваў, што даюць цень і паркавую атмасферу. Шмат добрых
лавак, невысокая мураваная агароджа, белая брама… Натхняе.