Лепшая рэклама, якую б я магла прыдумаць.)

( Read more... )

Забралася да мяне ў пакой і лётае знішчальнікам муха.

Учора была на лецішчы. Арганізавала мужчын на тое, каб дасталі пару ровараў, мы іх памылі, пачысцілі, змазалі. На іх даўно ўжо ніхто не ездзіў. Пасля абеду з самаварам (любімы сакрамэнт на лецішчы, акрамя мяне самавар таксама ніхто даўно не ставіць) каталіся з стрыечнай сястрой па лясах і палях. ( Read more... )

Гітары і там тамы, лён і званочкі, фенечкі і цымбалы, флейты і сандалі, мужчыны, што ганарацца сваім доўгім хаерам. Вязанне кручком і спіцамі, шыццё, пацеркі ў разнастайных месцах, крышнаіты ў прыяцелях, дабро-дабро-бабро-хараство. На фестывалі этнакультур «Эхо» я адчула сябе на сем гадоў маладзейшай. Гэтыя людзі, якіх я бачыла першы-другі раз, ( Read more... )

Жить со мной просто не всем. Я терпеть не могу горы одежды на стульях и кроватях. Не понимаю, когда дома, после общего рабочего дня, меня ждет горка немытой посуды и полное мусорное ведро.  Я терпеливо хожу и выключаю ненужный свет, в никуда льющуюся воду.  Меня бесит вид одинокого зарядного в розетке.  Видимо, мое сознание оказалось единственной ( Read more... )

Трэці раз перарабляю працу на спецкурс па тэрміналогіі. Дзякуючы В. П. Краснею ў мяне нарэшце катарсіс:

“Таму замест іншамоўных (часта інтэрнацыянальных) тэрмінаў стваральнікі тэрміналогіі (першая Навукова-тэрміналагічная камісія 20-х гг.) прапаноўвалі карыстацца штучнымі неалагізмамі тыпу воднічак (вакуоля), двупастацѐвасьць (дымарфізм), заплодня ( ( Read more... )

Ноч музеяў у Гродна ізноў пацешыла. На мясцовы рыцарскі клуб не трапілі, для нас усё пачалося з невялікага экскурсу ў традыцыі балю (тэма гэтага года - баль караля Аўгуста), вядучыя ў гарнітурах, усё на беларускай (польская была б аўтэнтычней, але беліш больш прыемны і зразумелы, дзяржаўны ўсё ж такі). Лікбез - мова веера.
Пра вядучага:
- Паглядзі, у ( Read more... )

Гродно. Девятовка. После ночи музеев, несмотря на усталость, взяли по кружке чая и пошли в ночь, смотреть на звезды окраины. Даже Волосы Вероники разглядела. Пахло вечером, свежей травой, цветущими каштанами и влажным песком.
- Так хорошо, как будто лето.
- Да ведь уже лето почти.
- Я все время хожу с платком на шее, не ем мороженого, не хожу босиком ( Read more... )

Самая, на мой погляд, годная захаплення фантазія - кулінарная. Жоўтыя шпалеры-манголы, усмешлівы сырны кот, каменны філосаф, увесь навукова-даследчы інстытут вядзьмарства і чараўніцтва - усё гэта выдатна, але з самотным страўнікам бессэнсоўна.)

"В этот день бог послал Александру Яковлевичу на обед ( Read more... )

Эсэ пра рэпутацыю Адама Глобуса атрымалася нават зачытаць. Глупства, не трываю зачытваць напісанае і запісваць нагаворанае. Тычко, праўда, не здзівіла: Глобус яе засмуціў (і зараз, і калісьці), а Сыс - божабожа, ну чаму ўсім трэба пра гэта казаць - піў.

На шляху дадому бачыла пару лесбіянак. Вельмі мілыя. [...]

Набокаў ужо не такі агідны, як раней - ( Read more... )

Я Гомель вельмі люблю. Вясною там - першы раз. Хто б ведаў, што Сож так выпірае, чуваць, палескае мора блізка. Увесь парк на гэтым беразе пад хвалямі, толькі дарожны знак і крышы домікаў пляжных тырчаць  - нязвыкла, цікава, захоплівае. Незвычайная сталінка розных колераў (любімае спалучэнне - бэзавы і жоўты дамы на Савецкай), скверыкі і бульварчыкі ( Read more... )