Het is zeg maar een soort van... improvisatietheater

[watzalikzeggen]

Het begint bijna een soort levenswerk te worden, dus inmiddels leek het me wel eens leuk om dit met jullie te delen. Ik weet niet precies wat het is, behalve een uit de hand gelopen idee dat ooit begon als een klein stukje plot- en speeltips met de naam Larpen voor Dummies. Die bondigheid en flauwe titel is het inmiddels lang en breed gepasseerd (

Comments

[degracieuse]

LOL... ik heb het nog niet gelezen maar ik vind vooral de werktitel erg leuk "Het is zeg maar een soort van improvisatietheater" dat is zo ongeveer exact mijn bewoording wanneer men vraagt naar je hobby en ik actief praktiserend larper was ;) Ik lees het wellicht zondag, nu moet ik weer verder want zondag wordt de bestelling op gepikt en dan moet het wel af zijn ;)

[cabaray]

jou werktitel is hoe ik het interview met Funx begon :-) Het is altijd zo onder nul beginnen erover, terwijl het echt zo verdraait leuk is.

[anonymous]

Nice! Voor zover ik snel heb gelezen: erg nuttig, en toch leuk en vlotjes leesbaar -- om de 1 of andere reden gaan die 2 nooit goed samen. :)

Straks eens goed doornemen. Oh en ik ben natuurlijk benieuwd naar het hoofdstuk voor onaards gespuis en ook spelleiders. :)

[aroka]

.. schreef ik, maar dat vond mijn computer eventjes van niet.

[glimworm]

Een leuk stuk Olga!

Ik kan me eigenlijk in de meeste punten gewoon wel vinden.
Ik ben alleen benieuwd of mensen zonder theater-ervaring zo makkelijk de materie inkomen. Ik heb zelf heel lang geworsteld met het concept blokkeren totdat ik ervaarde wat nou een lekkere flow van spelimpulsen was en ik daarin mee kon gaan.

Veel van dit soort dingen leer je ook beter door het te ervaren en bespreken dan het daadwerkelijk te lezen. Misschien moet je een seminar "larpen voor dummies" beginnen. Mag ik dan sub-goeroe zijn?

[lievonneke]

I´m with glimmie. Heb je stuk even doorgelezen (ga ik natuurlijk nog wel vaker doen) en zie niet echt veel dat ik na een aantal gesprekken met jan en olga over larp nog niet wist. Maar weten, zien en toepassen zijn verschillende dingen. Ik weet dat je geen spel moet blokkeren, maar herken pas achteraf van anderen, en helemaal niet van mezelf, wanneer dat gebeurt. Op het moment zelf bn ik veel te druk met spelen. En hoewel er volgens mij meestal voldoende conflict in mijn karakterconcepten zit, komt dat er in het spel zelden uit. Hoe herken en voorkom je blokkeringen, hoe maak je actief gebruik van conflicten? En wat doe je als je dan nog steeds liever met je breiwerk op de bank zit?

[watzalikzeggen]

Stiekem is dat natuurlijk een beetje waar ik vandaan kom: ik gaf theaterworkshops aan larpers en was eerst niet van plan zelf te gaan larpen :)

Sindsdien heb ik vaker gedacht dat het niet eens zo'n heel stom plan is om eens in de zoveel tijd met larpers te gaan theatersporten (of oefeningen in te voegen, standaard voor tijd-in). Je hebt gelijk dat het zelf doen veel beter voelbaar maakt wat je doet en waarom en hoe dat schadelijk kan zijn voor een scène. En ook nog op een leuke, grappige manier. En ook voor plotschrijven en personages maken werkt het het beste om gewoon te doen en daarna eens met iemand al die punten na te lopen. Begrijpen gaat inderdaad gewoon het beste door het te doen :) (maar goed, 'seminar' vind ik dan weer een heel vies woord, ik weet niet waarom :D)

[watzalikzeggen]

@ Yvonneke. Ik denk dat iedereen dat heeft, tot op bepaalde hoogte. Uiteindelijk blijft dit onze hobby en zijn we geen A-klasse acteurs, dat is ook helemaal de bedoeling niet van de hobby. Iedereen maakt fouten, ik ook, al zit er 3000 pagina literatuur over het onderwerp in mijn hoofd. En volgens mij is dat helemaal niet erg. Er moet zelfs ruimte voor zijn

[sna]

Veel van wat ik doe is simpelweg min of meer aangeleerd in de afgelopen jaren en komt niet voor uit formele training, en hoewel ik mijn best doe een afwisselend palet aan karakters neer te zetten val ik toch vaak terug op een set 'core operational values' mocht ik in de clinch worden.
Een grote factor waar ik vooral mee rondloop is vaak baggage uit mijn achtergrond waar ik vaak te letterlijk mee omga en hierdoor potentieel spel blokkeer. Ik vermoed dat ik er veel aan ga hebben, en ik ga denk ik mijn huidige personages op mijn gemakkie 'reviewen' aan de hand van de vragen.

[watzalikzeggen]

Ik heb daar zelf ook last van, van die 'core operational values' (wat een woord :D), de meeste larpers denk ik met ons. Ik kan tenminste, als ik in een larp om me heen kijk, inderdaad vaak zeggen: hé, dat is een typisch Piet-personage. Of: tja, ik had ook niet verwacht dat Joep iets anders zou spelen dan dat

[sna]

Da's op zich wel een hele goeie... moeten we echt over nadenken om dat gewoon een keer te doen.

[ext_179793]

Oh, mag ik in dat groepje? Ik heb ook wel het idee dat ik steeds ongeveer mezelf speel (is dat dan nog spelen? :P ). En een uitdaging in een echt veilige omgeving (dus een klein groepje en wellicht niet een heel weekend) lijkt me dan wel eens lekker.

Ik ben zelf geloof ik meer zo'n soep-kook of brei-in-het-kamp persoon dan echt een plothunter, butser of iemand die diep emotioneel spel gaat zoeken met anderen. Hoewel ik ook wel een emoplayer kan zijn, maar dat is stiekem toch ook wel ego-play...
Ik denk dat ik met mijn Ern personage al wel een hoop conflict heb bedacht, maar ik ben bang dat ik nog steeds niet genoeg inga op andermans input.

Ik was al bekend met de theorie (heb zelf ook een jaartje theatersport gedaan en heb Matthijs er veel over horen praten) maar nu nog de praktijk.

~Brenda~