Muszę przyznać, że mam dużą słabość do Stachury i Grechuty, przez co moja estetyka trochę cierpi na zestawianie bardzo mnie poruszających (a przynajmniej takich, które znam i lubię) piosenek z postaciami i pairingami, które mnie nie poruszają w ogóle. Oryginalny pomysł, chociaż jak dla mnie dość groteskowy, nie wiem, czuję tu szok kulturowo-pokoleniowy, ale, oczywiście, chwali się inwencję oraz intencje.
Moje intencje były całkowicie niewinne. Nie zamierzałam nikogo prowokować, ani narzucać nikomu sposobu odczytywania utworów Stachury i Grechuty, ani, tym bardziej, choćby w drobnej mierze godzić w dobre imię obu panów (sama oburzam się, gdy ktoś powołuje się na czyjeś słowa, umieszczając je w kontekście ewidentnie sprzecznym z zamysłem autora). Uznałam, że większość osób, tak jak ja, ściąga wszelakie mixy, aby posłuchać piosenek, które wg autora(/ów) są godne polecenia - a to, jaką okładkę doczepi się do danego zestawienia ma mniej więcej podobne znaczenie do tego, jaką okładkę zaprojektuje wydawnictwo dla danej książki: jej zadaniem jest przyciągnąć uwagę - i tu zwykle jej rola się kończy, bo przecież nie okładka decyduje o tym, czy dana książka nam się spodoba i czy znajdzie honorowe miejsce na naszej półce
( ... )
Comments 2
Reply
Reply
Leave a comment