Начное неба перашытае белымі стужкамі слядоў самалётаў.. Яны падлятаюць зусім блізка да поўні, амаль дакранаюцца і разам з той становяцца падобнымі да каметы, што падае, але шчэ гарыць, раскідваючы ўбокі срэбраныя праменчыкі..
Ці не такія ж мы, як гэтая камета: ярчэйшыя разам дый ляцім у глыбокай прасторы, пакуль не згаснем..
Я назірала за
(
Read more... )
Comments 1
за Караткевічам ёсьць файны камянюка абчасаны, я таксама на ім палю-медытую:)
"хм, мо, уключыць у маё даследаванне такі раздзел, як “як уплывае праца ў пары на арыентацыю”:) ).." )))))) вельмі перспектыўная тэма для досьледаў;)
Reply
Leave a comment