I przybył mędrzec

[zloty_las]

I przybył mędrzec

I przybył mędrzec,
siwy pan
ze słomką w kapeluszu.

Przybył, powiedział,
żeby iść
gdzie dźwięk nie sięgnie uszu.

Więc myśmy poszli,
daleko hen,
przez góry i przez lasy,

po czym on stanął,
powiedział: „precz” -
tak straszne miał zakwasy.

Comments

[pitrah606]

Masz plan zająć rubrykę "współczesność" w operonowskim podręczniku za 100 lat? XD

(btw, koniec mi się strasznie podoba)

[dziki_pylek]

Nie wiem, czy celem było rozśmieszenie, ale ja parsknęłam śmiechem przy końcu. :P

[zloty_las]

Tzn. ja byłam świadoma, że końcówka będzie wywoływać taką reakcję :)

[zloty_las]

LOL

(wiesz, że się do niego walnie przyczyniłeś, prawda? :))

[gargamello]

Jakie to fajne ^^

[zloty_las]

:D dzięki!

[lateri]

Puenta rzeczywiście wywołuje uśmiech na twarzy, choć tematyka wiersza dotyka dość poważnego problemu. Tak, życie może być wędrówką, zdobywaniem mądrości poprzez doświadczenia, ale raczej wątpliwe jest to, czy znajdziemy w tej podróży jakiegoś przewodnika. I może lepiej dla nas, jeśli takiego nie spotkamy

[zloty_las]

Dziękuję bardzo za komentarz, podzielenie się tą interpretacją. Bardzo dziękuję!

[anonymous]

Bardzo dobry tekst! Pozdrawiam,
ewenement

[zloty_las]

Dziękuję!