amsterdam
Oh my love
I couldn't imagine myself a bettter weekend
Vrijdag kon kiem 2 uur eerder vrij krijgen waardoor we een stuk eerder in Amsterdam konden zijn. In de trein een onzinnig stukje van ons gefilmt nadat we twee keer moesten overstappen op dezelfde trein, niet bijster interresant verder :-P
Aangekomen in Amsterdam hebben we onze spullen in het appartement gedumpt en genoot ik van een korte rondleiding die madam mij gaf. Echt een heel gaaf appartement met relatief grote kamers en... een BAD. Zo :-) Na het gezeul met zware tassen voor 3 dagen gedag te zeggen zijn we boodschappen gaan doen bij de AH om de hoek. Zeeuwse Bolussen ruleren en groene Burg limonade doet dat zeker niet. Na ook deze spulletjes thuis gedropt te hebben was het alweer tijd voor ons volgende punt: enen bezoekske aan de guitige oma des vriendinnes. Jawel, ik ging gekeurd worden.
Hilarisch als het daar was met het gekke mens *excuus, excuus* ben ik de test goed doorstaan en heb ik nog geneusd in de mooie designboeken die daar een designboekenplank sierden. Ala, het was alweer half 12 toen we thuis waren en ja, moe waren we wel.
Zaterdag was het tijd om Kim aan mijn familie te onderwerpen. En ik bedoel dan ook de HELE familie, want er waren er twee jarig *O(o)m(a), Oom en oma dus*. Op naar Barneveld dus! Op het moment dat we uit te trein stapten herinnerde ik me dat ik de kaart vergeten was die ons naar het huis zou leiden, maar ach, zo zou het ook wel lukken, toch? Met een kleine omweg van hooguit 5 minuten zijn we nog binnen 20 minuten daar gearriveerd. Deur open en *plof* een klein neefje tegen mij aan "Hooii tristaan!" waren zijn woorden voordat hij me weer los liet en de trap op klauterde naar boven. Na even beneden gezetten te hebben en gepraat met jan en alleman *das spreekwoordelijk he, zo heten ze niet echt, daar in Barneveld*, werd ik door hetzelfde neefje mee naar boven gesleept om daar samen met Kim naar hun kasteel te kijken.
Mijn oom kwam binnenwandelen met een viertal broodjes *voor elk neefje één*. Zoals dat wel vaker gebeurd pakte Bram de overhand door te schreeuwen dat hij niet wilde. Daarmee wil hij nogal eens (lees: altijd) de andere neefjes aansteken waardoor er uiteindelijk niets gegeten wordt. Nou, Kim en ik hebben het geweten, maar met een kwartier hadden we ze toch aan het eten! Drie hoeratjes voor ons ouderschap *kuch*.
In ieder geval, het was gezellig en het viel me heel erg mee gezien bepaalde ervaringen met die kant van de familie. Nu op naar de volgende kant, want we waren toch in de buurt. Nou daar ga ik niet veel over neerkalken, het was even gezellig als altijd en mijn van-oorsprong-maasstrichtse oma propte ons natuurlijk weer helemaal vol met etenswaar. Rooibosthee, wat boter en een handvol oma-snoepjes rijker verlieten we het pand tegen 4 uur om terug te keren naar Amsterdam.
Zondagwas het toen we weer opstonden. Moe als we waren zijn we de vorige nacht redelijk vroeg *12 uur* naar bed gegaan, al leek het wel alsof we amper hadden bijgeslapen. In ieder geval ik. Och ja, croisantje, capuchino... Zonder het laatste maar met oma-thee van de vorige dag werden we wakker. Najib Amhali gekeken *VeniVediVeci blijft toch de leukste* en waarempel, het was alweer 4 uur. We waren erbij gebaat om vroeg eten te maken omdat we om 1800 uur bij Tuschinski moesten zijn voor "The Merchant Of Venice", met Kim's aardsrivaal Al Pacino. Kip Kanton, kroepoek en bekaneelde appelstukjes stonden op het menu van kwart voor 5.
Bij Tuschinski aangekomen pikten we onze gereserveerde kaartjes op en liepen de hal binnen. Jongens, wat had ik het me anders voorgesteld. Veel ruimer, authentieker en klassieker. Naast het belachelijk slecht gekleede en getrainde personeel vond ik het ook erg jammer dat wij in een nieuw gedeelte zaten van de bioscoop, welke kennelijk helemaal niets had gesnoven van alle hoogstaande perfectie die in de rest van de zalen aanwezig moest zijn. Groen, blauw en oranje waren de sleutelwoorden en ons reste niets anders dan ons te vermaken met de mensen die van plek moesten wisselen omdat ze op de verkeerde plekken zaten. Hilariteit allom. De film had een licht Monthy Python gehalte maar was verder zeer serieus opgezet. We hebben ons uitzonderlijk goed vermaakt daar en zijn daarna door nachtelijk Amsterdam gelopen, terug naar ons stekkie.
Maandag was de dag zijn dat we terug zouden keren, zo bleek later het tegengestelde. Na rustig opgestaan te zijn en wederom van het relaxte bad genoten te hebben hezen we onszelf in de jas ende schoen en gingen we op pad. De stad in. Met nog meer Zeeuwse Bolussen, donuts, een interieurboek én enkele dvd's rijker stapten we na een middag slenteren het appartement weer binnen. Meteen het idee om nog een dag te blijven, want dat kon. Van-je-bel-bel-bel en dat mocht, dus dat was ook geregeld. Nu konden we rustig Monthy Python kijken *The Meaning Of Life* en uit eten gaan. Dat MP één en al hilariteit is hoef ik jullie niet te vertellen dus ik ga meteen door naar het eten.
Het was de bedoeling om bij een degelijke en gezellige shoarmatent uit eten te gaan, maar laat Amsterdam er nou serieus geen een hebben! We hebben ons die middag rot gezocht, maar alles wat we tegenkwamen voldeed niet aan de reeds genoemde eisen. Opgekalefaterde cafetaria's waren het, niet echt de plek om gezellig te eten met je vriendin, toch?
Dus werd het chinees! En ja, dat maakt 3 op rij, aangezien we de vorige dag Kip Kanton hadden gemaakt en het overschot zelfs als ontbijt hadden gegeten. Maar dat deerde ons niet toen wij de zaak binnenliepen. Na een lekkere eend voor mij en voor madam fou-yong-hai hadden we pisang-goreng als toetje. Werkelijk een heerlijke avond was het :-)
Dinsdag werd de dag dat we dan toch echt terug zouden keren naar het dooie en saaie Hengelo *als je eerst bijna een week in amsterdam zit en daarna Hengelo weer binnenrijdt, vervolgens daar bijna niemand ziet en alles er verlaten bij staat begrijp je wel wat ik bedoel*. Eerst rustig wakker worden, eten, uiteraard voor de laatste keer het bad induiken & daarna kamer voor kamer opruimen. Niet dat er zoveel zooi lag, maar ik hou van gestructureerd bezig gaan. Dat is ons gelukt ook en we hebben het appartement naar eigen zeggen toch heel schoon achtergelaten.
Om half 2 het huis verlaten in de hoop de trein van 6 over 2 nog te kunnen halen. Omdat we weer met ietwat zware tassen zeulden én een omweg moesten maken om de sleutel af te leveren, hebben we die trein dus mooi gemist. Het deerde niet, we waren ruim optijd. Van je zeulzeulzeul naar de AHtogo en daar wat te eten gekauft, wachtend op de volgende trein over een half uur.
Wederom overstappen in Deventer naar, jawel, het voorste gedeelte van de trein omdat de trein daar gesplitst werd. We kwamen te zitten in een coupé met een gezin vlak achter ons. Het 2 jarige zoontje liep de trein door en keek heel nieuwsschierig uit zijn blauwe kijkertjes, onder zijn blonde bos krullen. Even bleef hij staan naast ons toen hij wat zag. Totaal niet aarzelig liep hij op ons af. Of nee, op het pak koekjes dat we op het tafeltje hadden gezet. Het jonge knulletje greep ernaar, pakte er een koekje uit en vervolgde zijn weg terug naar zijn moeder.
De brutaliteit :-P Maar wel heel lief :-)
Tja... dat was het wel zo'n beetje :-)
& toen Hengelo...
& nu wachten...
Want de dame die mij heeft vergezeld gedurende deze trip bevind zich op dit moment in London.
Tot zondag...
Afzien hoor, na zulke dagen, dat kan ik je wel vertellen.
Ach ik vermaak me wel met Nina.
mensen die niet weten wat Nina is, ga hier maar niet op in
I couldn't imagine myself a bettter weekend
Vrijdag kon kiem 2 uur eerder vrij krijgen waardoor we een stuk eerder in Amsterdam konden zijn. In de trein een onzinnig stukje van ons gefilmt nadat we twee keer moesten overstappen op dezelfde trein, niet bijster interresant verder :-P
Aangekomen in Amsterdam hebben we onze spullen in het appartement gedumpt en genoot ik van een korte rondleiding die madam mij gaf. Echt een heel gaaf appartement met relatief grote kamers en... een BAD. Zo :-) Na het gezeul met zware tassen voor 3 dagen gedag te zeggen zijn we boodschappen gaan doen bij de AH om de hoek. Zeeuwse Bolussen ruleren en groene Burg limonade doet dat zeker niet. Na ook deze spulletjes thuis gedropt te hebben was het alweer tijd voor ons volgende punt: enen bezoekske aan de guitige oma des vriendinnes. Jawel, ik ging gekeurd worden.
Hilarisch als het daar was met het gekke mens *excuus, excuus* ben ik de test goed doorstaan en heb ik nog geneusd in de mooie designboeken die daar een designboekenplank sierden. Ala, het was alweer half 12 toen we thuis waren en ja, moe waren we wel.
Zaterdag was het tijd om Kim aan mijn familie te onderwerpen. En ik bedoel dan ook de HELE familie, want er waren er twee jarig *O(o)m(a), Oom en oma dus*. Op naar Barneveld dus! Op het moment dat we uit te trein stapten herinnerde ik me dat ik de kaart vergeten was die ons naar het huis zou leiden, maar ach, zo zou het ook wel lukken, toch? Met een kleine omweg van hooguit 5 minuten zijn we nog binnen 20 minuten daar gearriveerd. Deur open en *plof* een klein neefje tegen mij aan "Hooii tristaan!" waren zijn woorden voordat hij me weer los liet en de trap op klauterde naar boven. Na even beneden gezetten te hebben en gepraat met jan en alleman *das spreekwoordelijk he, zo heten ze niet echt, daar in Barneveld*, werd ik door hetzelfde neefje mee naar boven gesleept om daar samen met Kim naar hun kasteel te kijken.
Mijn oom kwam binnenwandelen met een viertal broodjes *voor elk neefje één*. Zoals dat wel vaker gebeurd pakte Bram de overhand door te schreeuwen dat hij niet wilde. Daarmee wil hij nogal eens (lees: altijd) de andere neefjes aansteken waardoor er uiteindelijk niets gegeten wordt. Nou, Kim en ik hebben het geweten, maar met een kwartier hadden we ze toch aan het eten! Drie hoeratjes voor ons ouderschap *kuch*.
In ieder geval, het was gezellig en het viel me heel erg mee gezien bepaalde ervaringen met die kant van de familie. Nu op naar de volgende kant, want we waren toch in de buurt. Nou daar ga ik niet veel over neerkalken, het was even gezellig als altijd en mijn van-oorsprong-maasstrichtse oma propte ons natuurlijk weer helemaal vol met etenswaar. Rooibosthee, wat boter en een handvol oma-snoepjes rijker verlieten we het pand tegen 4 uur om terug te keren naar Amsterdam.
Zondagwas het toen we weer opstonden. Moe als we waren zijn we de vorige nacht redelijk vroeg *12 uur* naar bed gegaan, al leek het wel alsof we amper hadden bijgeslapen. In ieder geval ik. Och ja, croisantje, capuchino... Zonder het laatste maar met oma-thee van de vorige dag werden we wakker. Najib Amhali gekeken *VeniVediVeci blijft toch de leukste* en waarempel, het was alweer 4 uur. We waren erbij gebaat om vroeg eten te maken omdat we om 1800 uur bij Tuschinski moesten zijn voor "The Merchant Of Venice", met Kim's aardsrivaal Al Pacino. Kip Kanton, kroepoek en bekaneelde appelstukjes stonden op het menu van kwart voor 5.
Bij Tuschinski aangekomen pikten we onze gereserveerde kaartjes op en liepen de hal binnen. Jongens, wat had ik het me anders voorgesteld. Veel ruimer, authentieker en klassieker. Naast het belachelijk slecht gekleede en getrainde personeel vond ik het ook erg jammer dat wij in een nieuw gedeelte zaten van de bioscoop, welke kennelijk helemaal niets had gesnoven van alle hoogstaande perfectie die in de rest van de zalen aanwezig moest zijn. Groen, blauw en oranje waren de sleutelwoorden en ons reste niets anders dan ons te vermaken met de mensen die van plek moesten wisselen omdat ze op de verkeerde plekken zaten. Hilariteit allom. De film had een licht Monthy Python gehalte maar was verder zeer serieus opgezet. We hebben ons uitzonderlijk goed vermaakt daar en zijn daarna door nachtelijk Amsterdam gelopen, terug naar ons stekkie.
Maandag was de dag zijn dat we terug zouden keren, zo bleek later het tegengestelde. Na rustig opgestaan te zijn en wederom van het relaxte bad genoten te hebben hezen we onszelf in de jas ende schoen en gingen we op pad. De stad in. Met nog meer Zeeuwse Bolussen, donuts, een interieurboek én enkele dvd's rijker stapten we na een middag slenteren het appartement weer binnen. Meteen het idee om nog een dag te blijven, want dat kon. Van-je-bel-bel-bel en dat mocht, dus dat was ook geregeld. Nu konden we rustig Monthy Python kijken *The Meaning Of Life* en uit eten gaan. Dat MP één en al hilariteit is hoef ik jullie niet te vertellen dus ik ga meteen door naar het eten.
Het was de bedoeling om bij een degelijke en gezellige shoarmatent uit eten te gaan, maar laat Amsterdam er nou serieus geen een hebben! We hebben ons die middag rot gezocht, maar alles wat we tegenkwamen voldeed niet aan de reeds genoemde eisen. Opgekalefaterde cafetaria's waren het, niet echt de plek om gezellig te eten met je vriendin, toch?
Dus werd het chinees! En ja, dat maakt 3 op rij, aangezien we de vorige dag Kip Kanton hadden gemaakt en het overschot zelfs als ontbijt hadden gegeten. Maar dat deerde ons niet toen wij de zaak binnenliepen. Na een lekkere eend voor mij en voor madam fou-yong-hai hadden we pisang-goreng als toetje. Werkelijk een heerlijke avond was het :-)
Dinsdag werd de dag dat we dan toch echt terug zouden keren naar het dooie en saaie Hengelo *als je eerst bijna een week in amsterdam zit en daarna Hengelo weer binnenrijdt, vervolgens daar bijna niemand ziet en alles er verlaten bij staat begrijp je wel wat ik bedoel*. Eerst rustig wakker worden, eten, uiteraard voor de laatste keer het bad induiken & daarna kamer voor kamer opruimen. Niet dat er zoveel zooi lag, maar ik hou van gestructureerd bezig gaan. Dat is ons gelukt ook en we hebben het appartement naar eigen zeggen toch heel schoon achtergelaten.
Om half 2 het huis verlaten in de hoop de trein van 6 over 2 nog te kunnen halen. Omdat we weer met ietwat zware tassen zeulden én een omweg moesten maken om de sleutel af te leveren, hebben we die trein dus mooi gemist. Het deerde niet, we waren ruim optijd. Van je zeulzeulzeul naar de AHtogo en daar wat te eten gekauft, wachtend op de volgende trein over een half uur.
Wederom overstappen in Deventer naar, jawel, het voorste gedeelte van de trein omdat de trein daar gesplitst werd. We kwamen te zitten in een coupé met een gezin vlak achter ons. Het 2 jarige zoontje liep de trein door en keek heel nieuwsschierig uit zijn blauwe kijkertjes, onder zijn blonde bos krullen. Even bleef hij staan naast ons toen hij wat zag. Totaal niet aarzelig liep hij op ons af. Of nee, op het pak koekjes dat we op het tafeltje hadden gezet. Het jonge knulletje greep ernaar, pakte er een koekje uit en vervolgde zijn weg terug naar zijn moeder.
De brutaliteit :-P Maar wel heel lief :-)
Tja... dat was het wel zo'n beetje :-)
& toen Hengelo...
& nu wachten...
Want de dame die mij heeft vergezeld gedurende deze trip bevind zich op dit moment in London.
Tot zondag...
Afzien hoor, na zulke dagen, dat kan ik je wel vertellen.
Ach ik vermaak me wel met Nina.
mensen die niet weten wat Nina is, ga hier maar niet op in