-
Один день, когда к нам в Гомеле пришла белочка )
Originally posted by mara_hippy at Один день, когда к нам в Гомеле пришла белочка )
Доброго дня. Меня зовут Татьяна, мне 27 лет, живу в Минске. Работаю ведущим специалистом управления филиальной сети в крупной компании-поставщике автозапчастей. Это мой не помню какой день в сообществе. Мои рабочие дни достаточно скучны, т.к. многое просто невозможно ( Read more... ) -
Из рабочей переписки...
agata_garrigue: Ну вот тебе еще из перлов. Вот вроде все понятно, но смешно-то как: На чердаке находился гроб, аккуратно сработанный дедом. Свой он использовал по случаю смерти, а бабушкин ожидал своей очереди.
tiggra_v_kletku: нда
agata_garrigue: И вот смотри что я сделала:
agata_garrigue: Раньше их было два, но дедушкин был использован после его смерти, бабушкин же ожидал своей очереди.
tiggra_v_kletku: гроб и ( Read more... ) -
Нататкі на палях...
Чарговы цікавы момант з працы. Сяджу значыць, праглядаю макет кнігі... Ну фіг з ім, што яна там сама па сабе вельмі "перлістая". Пра габрэяў, значыць. Але дазволю зацытаваць ( Read more... ) -
Requiem. Not for a dream.
Нейкае адноснае пачуццё заспакоенасці і цішы пачало мітусіцца пад уплывам думак, аднолькавых ужо дастаткова доўгі час, але, на шчасце, на кароткі час забытых. І калі на гэты самы прамежак часу ты пра іх забываеш, пасля яны вяртаюцца - не абавязкова мацнейшыя, але часцяком зусім іншыя. Думкі таксама пачалі мітусіцца пад уплывам спакою. Забегалі і ( Read more... ) -
Збіраючыся на працу...
Сёння пакуль збіралася на працу, падумала:
"Вось па-расійску зразумела - ГОСТ, ГОСТы. А па-беларуску тады як - ДЗЯСТЫ?"
Разглядаю таксама ДЗЯРСТЫ і ДЗЯРЖСТЫ. -
Цытата дня. Альбо перліна дня.
Я ўжо прызвычаілася да таго, што да нас на працу прыходзяць розныя людзі. І кажуць яны розныя рэчы. І думаюць яны па-рознаму. Але сярод іх сустракаецца шмат такіх, якія ўпэўненыя ў сваёй... ну не тое, каб геніяльнасці, але... кхмм... скажам так, сваіх выбітных здольнасцях ( Read more... ) -
"vieczaryna's birthday is on April 14"
Гэта напісаў мне мой жж. Дакладна вось так. А гісторыя - мая прыватная - пачыналася вельмі даўно ( Read more... ) -
"Забіты, расстраляны..."
Казаць пра тое, што "ох, як жа шкада" - не мае сэнсу ( Read more... ) -
"Схвацішся за яйца, бо прапала масла!.."
Тааак. Шарэпку па сутнасці сказалі, што ён у Менску непатрэбны. У адказ на гэта ЕС вырашыў, што калі так, то іншым амбасадарам таксама няма чаго тут рабіць, няхай з'яжджаюць.
Апошні падобны дыпламатычны скандал меў месца ў 1998 годзе, калі з'ехаць з Драздоў папрасілі некалькіх амбасадараў. На маю прыватную думку апошняя падобная хваля абсурду мела ( Read more... ) -
Фсе мы бабы дуры.
Сёння, у рамах выключэння, мяне натхніла зусім не Нікіцішна, а адна мая польская знаёмая.
Ах і ох, слёзкі павыціраць трэба, досведам падзяліцца, ой ты мая бедная, як я табе спачуваю. А што галоўнае - таксама было, і мы ж праходзілі. Мы ўсе праходзілі, абсалютна безвынікова.
На жаль, вышэй узгаданая Нікіцішна забрала кнігу, з якой можна было б даць ( Read more... )