Не люблю я гэтую тэму, яна заўсёды падаецца мне ізбітай, банальнай, альбо пошлай, але нешта сёння, рассякаючы ганарліва ў адзіноце прасторы Вяснянкі, падумала, што тое, пра што я думаю, ёсць у нейкай ступені перакліканне
вось з гэтым.
Я столькі гадоў прабавала супраціўляцца падзелу людзей паводле палавой прыкметы. Я казала, што гэта лухта, што гэта
(
Read more... )
Comments 16
Reply
Тут мне перадалі, што ты сумняешся ў маіх здольнасцях напісаць апавяданне пра чалавека, з якім я размаўляла нейкія 5 гадзін. Дарма, ох дарма)))...
Reply
Reply
Reply
Reply
Reply
Хаця і з чужымі не ўсё адназначна. Здаецца, што большую частку майго юнацтва гэта было маім любімым заняткам, але, здаецца, ёсць мары на якія рука не падымаецца )))
Reply
Reply
Reply
Reply
Reply
Reply
Leave a comment