Facebook -ում սենց փակ խումբ կա, իբր միայն կանայք և աղջիկներ են, որտեղ քննարկվում են հարցեր, որոնք ամոթա քննարկել նույն խմբի բաց տարբերակում, այնտեղ պապաներ էլ կան։ Հաճախ են հանդիպում պոստեր <նվիրված> սկեսուրներին, թե ոնց են քանդում ընտանիքները, քիչ չեն նաև պոստերը չկայացած ամուսինների մասին, որոնք դեռ տղամարդ չեն դարձել, բայց արդեն ամուսնացել են։ ( Read more... )

Անի, Անի, շատ յուրօրինակ և զգայուն երեխա է, երբ տրամադրությունը լավ է, իսկ տրամադրությունը լավ է, եթե սոված չէ; հակառակ դեպքում նվու՜մ է ու լացում, ոչինչ լսել չի ուզոմ, ու չի էլ ասում, թե նվնվոցի պատճառը որն է։ Այս պահին 2,7 տարեկան է, բայց նոր-նոր է սկսում խոսել մեզ համար հասկանալի լեզվով։ Եվ պարզվում է, այնպես չէ, որ նա չի կարողանում խոսի, այլ ( Read more... )

Վերնագիրը շատ մելամաղձոտ հնչեց, բայց ոչինչ: Ուզում էի էստեղ գրել, որ չմոռանամ, թե ինչ եմ լսում ու ինչ եզրակացությունների եմ գալիս: Առաջին ինձ իսկապես հուզող հարցը էն ա, որ էս սահմանամերձ քաղաքի և մոտակա գյուղերի ժողովուրդը լրիվ համոզված ա, որ ով գտնվում ա արտասահմանում՝ բախտավոր ա: Խոսակցության մեջ լսում ես ( Read more... )

Ալեքսանդրը արդեն մի քանի ամիս է 3 տարին է բոլորել, ու այդ օրվանից սկսած հա ժամանակ եմ ուզում, որ գրեմ, թե նա ինչերի է հասել այս 3 տարում և ինչ ձեռքբերումներ ունի ( Read more... )

Վերջապես պառկած ես, փորձում ես քնել, մեկ էլ աղջիկդ արթնանում ա ու բոլոր հնարավոր ձևերով հասկացնում, որ միայն քո ծոցը գալու ժամանակ կլռի։ Լավ, մտածում ես, վերցնեմ համ ես քնեմ, համ ինքը։ Միակ դիրքը, որ նրան դուր ա գալիս, դա իր ողջ ծանրությամբ փորիդ վրա պառկելն ա, իսկ դու առանց նրա էլ տառապում ես փորացավից, որովհետև արդեն հղիությանդ չորրորդ ամիսն ա, ( Read more... )

Այդպես էլ չհասկացա, երբ անցյալից մի նոտա է հայտնվում ու ննջած զգացմունքներս վեր են բարձրանում, արդյոք դա այն սերն ա, որ ես չսպանեցի, դեպի քեզ, որ թաքցրեցի ինքս ինձնից ու փրկեցի; թե դա մի եսասիրական սեր ա, որ մարդ տածում ա իր անցած գնացած ջահելության, ազատության օրերի հանդեպ, դեպի ինքն իրեն կորցրած անցյալում, դեպի նա, ով արդեն չկա։ Կցանկանայի ( Read more... )

Երեխատեր մայրը միշտ չի կարողանում անել իր ցանկացածը և պլանները, ահա ինչու Ալիսիկի մասին պատմությունը այսօր գրեցի ( Read more... )

Դեռ փոքրուց միշտ նախընտրել եմ մեծերի շրջապատը, մի կերպ հանդուրժել եմ հասակակիցներիս, իսկ փոքրերի հետ երբեք գլուխ չեմ դրել, երեխաների նկատմամբ սեր չեմ տածել, չեմ կարողացել զբաղվել նրանց հետ, հոգ տանել նրանց: Դրա համար ներքուստ ինձ տանջում էր մի միտք՝ կկարողանամ արդյոք ես իմ երեխաներին խնամեմ, մայր լինեմ նրանց համար՝ լիարժեք մայր, ընկեր, խաղակից և ( Read more... )

Ամեն ինչ մտքովս կանցներ, որ ինձ կխանգարի, բայց որ տեխնիկայի կողմից սենց մասսայական դավաճանության կենթարկվեմ, հեչ չէի մտածում ( Read more... )

Վերջերս մի լավ մարդու հանդիպեցի, Հայկազին: Նա կարողացավ ինձ համոզել, որ երեխաների բուսակերությունն էլ է կարևոր, նույնիսկ անգիտակից տարիքում: Մինչ հիմա ես կարծում էի, որ ցանկացած որոշում երեխան պիտի ինքը ընդունի, որ ոչ ծնողը, ոչ ուրիշ մեկը չպիտի երեխայի վզին փաթաթեն իրենց կարծիքն ու ընտրությունը: Քանի որ այն հասարակությունում, որտեղ ես ապրում եմ ( Read more... )