КАЙ

I.

А прыгаршчы сьнегу вiдаць нездарма
У твар мне шалёна шпурляла зiма -
Крышталiк халодны i востры, бы шкельца,
У зрэнку мне ўбiўся i высьцюдзiў сэрца.
Усё як было засталося наўкол:
Пахмурае неба, асьнежаны дол...
I толькi адно не патраплю даўмецца,
Чаму гэта пустка Радзiмай завецца?

II.

У палацы пустым, дзе адны скразьнякi
Па пакоях туляюцца ўлегцы,
( Read more... )

Цяперашнія пісачы бакатлівыя, недарэкія... Такім можа быць найгалаўнейшы закід "рахаваньнікам". Сама савецкі з савецкіх беларускіх аўтараў куды сьпяўнейшы, красамоўнейшы за іх.  

Сірошка Пістончык тут напісаў праграмны, самаапраўдацельна-правакаціўны цекст у зашчыту трасянкі. Ад сібя хацеў бы дабавіць, што трасянка ня толька ня знае табу, - яна ваабшчэ нічвыво ня знае, патаму шта яўляется ізврашчонным рускім языком, а рэдкія ўкрапленія із месных экзацічэскіх слоў у рэчы саўрыменных гарацкіх беларусаў напамінаюць блісьцяшчыя ( Read more... )

МАЕ РАДЗІНЫ

Усьцешаны маім почыркам
крытык выйдзе з цэрквы
зыскаць маю маёмасьць
А я
пятою пратну
ПАДЛУ Зямлю
крутануся ў КАРЫЦЕ бы' у магіле
СПАЦЕЛЫ З' ШЧАСЬЦЯ
Увесь ува ЎСХОДНІХ мэдалёх
і залатым СЕЛЯДЦЫ Чхну
Бог ПАНІКЛІВЫ
сКубяне мяне
і раскаЖа
Жыць.

<1919>

Памёр Юрась Малаш. Чалавек, які зьбіраў спадчыну Язэпа Драздовіча, рабіў цудныя саматужныя кніжкі і ўклаў альбом "Патаемнае наіўных мастакоў Беларусі". Я так і не пасьпеў зь ім пазнаёміцца. Тэлефанаваў яму некалі, дамаўляўся аб сустрэчы - а не паехаў.

За-

кру-

цілі

чэрві

ў
срацы:

Ха-

там -

мір,

вай-

на

палацам!!!