ад кропкі ты да кропкі я
паветра водар шэры
саленых хваляў акіян
салодкай пушчы дрэвы

здранцвелае ад нематы
жывое праз жыццё і голас
ад кропкі я да кропкі ты
плечы голыя

а далей плеч нібыта знак
там у хованкі гуляюць дзеці
і я б пакрочыў да цябе. а як?
а дзе ты?

сыходзіць верасень. шкада.
а рукі без пяльчатак
і зноў канец, і зноў вада ( Read more... )

                                                      з дальніх ростаняў, з блізкіх сцежак
                                                      з акіянаў, што ладзіць рака
                                                      я малюся: заўжды, несуцешна
                                                      сустракай мяне, сустракай ( Read more... )

                    
                       ты пакідаючы, застанься 
                       зрабіўшы крок,
                       зрабіўшы крок
                       паўстанкамі, ці станцыямі,
                       ці скрыжаваннямі дарог

ані малое, што захныкаў
                       і маці за спадніцу б’е
       ( Read more... )

                  ты чалавек, які ад дома ( Read more... )

     тое - словы ( Read more... )

                               з дальніх ростаняў, з блізкіх сцежак ( Read more... )

                                             кроплі ( Read more... )

                                                * * *

падушкі вуснаў
                   цалуюць вусны
                   і ёй належнае
                   трымае тайна
                                            у кожнай справы
                                           свае наступствы
                            ( Read more... )

     як захад сустракае раніцу ( Read more... )

                            * * *
                 згадаю
                 нанава цябе
                 і тую вуліцу,
                 і адрас хатні
                   і доўгае
                                         але цяпер
                                         няўдалае каханне

( Read more... )