( Read more... )

Ik vraag mezelf wel eens af waar mijn interesse voor oude culturen en bijbehorende talen vandaan komt. Vannacht, toen ik voor de zoveelste keer realiseerde dat er niets in het leven zeker is, schoot mij te binnen dat de geschiedenis wel zeker is. Alles en iedereen kan aan mij verloren gaan, iedereen kan weglopen of verlopen, maar de geschiedenis ( Read more... )

Van tijd tot tijd slaat het leven mij in mijn gezicht. Het ontbreken van jouw woorden laten de mijne vloeien, en dat voelt nimmer goed.

Er is iets in mijn leven dat al mijn zijn opeist. Het is een groots plan! Het is de vervulling en de completing ( Read more... )

Ik ben woordloos, hersendood. Nu ik de leegte van de antwoorden heb gevoeld, verlang ik terug naar de vragen. Sla mij, bijt mij, veraad mij, ontlok een reactie uit dit menselijke wezen. Zet mijn geest in actie, want ik laat mij leven ( Read more... )

Misschien zullen deze paasdagen echt een nieuw begin voor mij zijn. Er is een nieuw gevoel in mijn leven, alleen ben ik er niet zeker van dat het oude gestorven is. Ik ben echter niet van plan nog langer te blijven beredeneren of ik zou moeten wachten op het ideaal. Luchtkastelen zijn mooi, maar ze geven mij geen warmte.

Als deze wereld een liquide zee van illusies is, laat mijn idealen dan niet verdrinken.

Of eigenlijk;

Ik wil niet verdrinken, maar ik weet niet of ik verdrink in illusies of in idealen.

Wat is leven? Je overgeven aan de illusies of aan je (irrealistische) idealen?
Ik wil leven, echt, oprecht. Maar ik lach om deze wereld.

Ik weet niet of ik nog langer mensen om me heen wil hebben. Ik moet zeggen dat ik het soms best wel fijn vind om een tijd met mensen door te brengen, maar naar een tijdje verlang ik er weer naar om alleen te zijn. Steeds minder zie ik de voordelen in van omgang met andere mensen. Alhoewel ik niet wil ontkennen dat ik me soms content voel in ( Read more... )

Tegenwoordig lijkt het normaal te zijn vol te zitten met allerlei opgekropte emoties, grote leegtes waar het begrip zelfvertrouwen zich zou moeten bevinden en vooral oneindige bergen zelfmedelijden. Hulde aan het misselijk makende klimaat waarin de hele wereld één grote zelfhulpgroep is! Beter is het om jezelf wat problemen aan te praten, dan ( Read more... )

Ik heb zin in de lente. Deze winter heeft veel te lang geduurd. Hij begon hoopvol, maar duurde veel te lang. De kou en de duisternis konden me niet troosten. Maar de zon komt al weer door de kale takken. Ik wil zwemmen, in de zon lezen, de warme wind over mijn naakte huid voelen. Ik wil vrolijk, vrij en zelfverzekerd zijn. Ik wil voelen dat ik ben ( Read more... )