Мы ў гэтым годзе не едзем на Радзіму. Гэтая акалічнасць мяне дабіла, я ж разлічвала хоць два тыдні пабыць дома... Наогул мела шмат грандыёзных планаў: зпінуць дзяцей бабуле на некалькі дзён, паездзіць па краіне крыху, звазіць малых у цырк, пабачыцца з некаторымі сябрукамі, накупіць кніжак (і атрымаць за гэта ад Андрэя, які меў намер адвезці назад ( Read more... )

Нарэшце я ўзялася за закінуты яшчэ з вясны пост. Трэба ж зрабіць справаздачу, можа, потым будзе самім цікава перачытваць.

( Read more... )

Ну вось, нас зноў занесла снегам. Учора гулялі дзве гадзіны, так добра было, хоць і мокра, +11... А сёння -7 і бясконцы снег. Даня ранкам зірнуў у акно і сумна так вымавіў: "Ой, колькі снегу!" Напачатку зімы інтанацыі былі зусім іншыя: дзіцё радавалася, што можна снегавікоў паляпіць, на гурбе пасядзець, снежкамі пакідацца. А цяпер на веласіпед ( Read more... )

Вясну хачу! Не каляндарную, а сапраўдную. У мяне ўжо ўстойлівая нелюбоў да белага колеру, папярэдняга прагрэву машыны, мокрых рукавіц Дані, мічыганскіх вятроў, а сваю цёплую вопратку я ўжо амаль ненавіджу. Учора нават не стала бахілы надзяваць, абула дэмісезонныя закрытыя туфлі. Усё адно прастыла і хаджу саплівая, куды ўжо больш. Муж і дзеці мяне ( Read more... )

( Read more... )

( Read more... )

Думала, напішу, калі разбяру ўсе каробкі. Два тыдні прайшло, а на кухне дагэтуль у куце ўтульненька так стаіць апошняя каробка. Не магу з ёй растацца 8) Так што напішу ўсё ж: мы пераехалі! Змянілі горад Рояк Ок на горад Бірмінгем (апошні лічыцца круцейшым, між іншым), змянілі Шыр корт на Кедр драйв (цяпер мы не хобіты, а кедровыя шышкі, мусіць), ( Read more... )

Гэтым летам мы яшчэ раз заехалі далёка ад дома. Пасля Вашынгтона нам нічога не страшна... ну, акрамя Бостана. Ездзілі мы на поўнач Мічыгана, на Upper Peninsula - Верхні паўвостраў. Скарочана UP - уверх па-англійску. Уверх мы і ехалі. 8) Нашымі мэтамі былі вадаспады, возера Супер'ер, ну і проста паглядзець на месца, пра якое нам шмат расказывалі, і ( Read more... )

Карыстаючыся дабрынёй маёй сяброўкі, мы затусілі ў Вашынгтоне ажна на чатыры з паловай дні. Але насамрэч у сталіцы былі толькі першыя два і пачатак трэцяга. У гэты дзень мы паехалі ў мясцовы заапарк - каб параўнаць з нашым улюбёным дэтройтскім. Гідамі былі Караліна з татам Васем. Выбіраліся мы раней, каб паспець запаркавацца, але ўсё адно ставілі ( Read more... )

Не прайшло і года. Насамрэч, толькі 2 з паловай месяцы назад мы гулялі па амерынскай сталіцы - самім не верыцца, што так нядаўна. Але доказы ёсць.

( Read more... )