"а я влюблена совершенно кромешно, в той истерической
фазе, когда одна мысль о человеке сметает тебя с кровати по утрам, как ключ в
замке зажигания, и физически ощущаешь, как худеешь, пока ждешь ответного смс [...]
я не могу есть, соображать и находиться в состоянии
покоя"
мне безь яго хапае паветра. я абсалютна спакойна сплю. нармальна ем. думаю аб усім на сьвеце (а ня толькі "аб Ім"). чытаю адначасова па тры кнігі. начамі гляджу неблагое кіно. адкрываю для сябе новую музыку. шмат сьмяюся. глыбока дыхаю
( Read more... )
закахалася. не тое каб сур'ёзна. так, зусім трошкі, зусім ненавязьліва. проста...каб мець кагосьці ў сваім сэрцы, бачыць у снах і ўсьміхацца, узгадваючы.
слухайце, хлопцы. я тут падумала, што нам варта цаніць такія "звычайныя" вечары, як той, калі вы мне прывезьлі рамкі, а потым мы сядзелі і слухалі новых Ляпісаў... хто ведае, колькі гэта яшчэ будзе доўжыцца вось такім чынам. альбо такія вечары, як сёньняшні...
сумняваюся, што калі-небудзь здолею сказаць вам гэта проста ў твар. я вас люблю.
у мяне на стале рэчы ўладкаваныя так, што калі, пішучы што-небудзь, проста ўздымаю вочы, то перадусім бачу паперкатрымалку з запрашэньнем на 20годзьдзе Ліцэя. гэта выява Ліцэя з надпісам