Вершы Францішка

[ihar_babkou]

***

Як быццам падыйшлі да скраю
І там адкрылася мора
І цяпер можна плакаць, сьмяяцца
Можна ісьці як ветразь

Зьбіраць па беразе камні:
Ракаўкі і каралі
Быць як птушкі, як неба
І не баяцца сьмерці

Comments

[ihar_babkou]

:)

[maxim_nm]

Файны верш, Iгар! Дарэчы, у мяне адразу амаль з'явiлася меледыя на няго, бо верш пабудаваны як класiчная правiльная меледыя, перыядамi.

[ihar_babkou]

:)

[juliamyth]

Гэта вельмі прыгожа. Калі б яшчэ сапраўды можна было б не баяцца смерці.

[ihar_babkou]

сапраўды можна:)