Тэатр ( Read more... )

***

Жалейка мая, свірысцёлачка
Сястра мая, маё шчасце

Твае гукі чыстыя
Тоны незамутнёныя

У халодным чэрвені
І ў трывожным лістападзе

Са мной: праз сны і аблокі
Са мной: у жыцці, і ў смерці

Грай, не спыняйся

Украінцы да сваёй гісторыі прарываюцца і яе абараняюць - з баямі, ахвярамі, праваламі і ўзвышэннямі. І нават калі прайграюць, калі не ўдаецца гэтым разам, -- застаецца слава. Украіне і яе героям ( Read more... )

***

Час шапоча пеаны
Шэпча шэрыя сутры

Крокі
Крывёю расквеціць

Альбо
Пакіне ў спакоі

У Шоргат
Верыць ня верыць

Крочыць альбо захавацца

Шэрай крывёй захлынуцца
Шэптам сказаць даволі

Цяпер можна прызнацца: 13 студзеня, у кнігарні Логвінаў, у нас з Наталкай супольная аўтограф-сесія.

З нагоды маёй новай кнігі (Ігар Бабкоў. Хвілінка. Тры гісторыі) - няспешнага расповеду пра лёсы наведвальнікаў адной Менскай кавярні, за вокнамі якой “заўсёды была восень”.

І Наталькавай Лесбіянкі (Наталка Харытанюк. Смерць лесбіянкі) - зімовай ( Read more... )

***

Нулявыя слухалі толькі сябе і цяпер, калі ўсе крыху прытаміліся, можна вяртаць істотныя мейсцы: але ўжо не як новае і шматабяцальна нечаканае, а хутчэй як прызабыта знаёмае, прамінулае занадта хутка, штосьці, у чым мы не паспелі разгледзецца і абжыцца.
Даставаць гэтыя мейсцы не з актуальнасьці, а з традыцыі, ці ўжо нават з канона.

Originally posted by port13 at Юрась Бушлякоў (1973-2013)
Відэа Макса Шчура.

Другая частка майго рамана-павуты, што атрымала назву Паветраны шар, ляжыць у Дзеяслове, і, калі ўсё будзе добра, выйдзе напрыканцы жніўня ( Read more... )

Успамін пра васьмідзесятыя: мова

Іх растралялі ўчора
Непадалёку
На самым ускрайку гета

І сказалі
Не хвалюйцеся, усё будзе добра
Без іх лепей

Брудныя, пахнуць гноям
Навошта нам такія:
лісапета, гразюка, маўляў Мы ўмелі па іншаму ( Read more... )

Гэтым разам ён запісаў чырвонай асадкай ( Read more... )