-
(Untitled)
Вынікі году - не зусім мой жанр, але год быў такі, што ёсць жаданне яго асэнсаваць і адфіксаваць.
На пачатку года я напісала спіс жаданняў на 2023 і з гэтага спіса пакуль не спраўдзілася «добра размаўляць па-польску». Добра яшчэ не размаўляю, але калі параўноўваць узровень разумення і валодання польскай на пачатак году і зараз - прагрэс ёсць і ёсць ( Read more... ) -
(Untitled)
У безлічы сваіх адчуванняў, у шэрагу сваіх перайманняў, я прыйшла да высновы, што часам я сумую па мінулым, толькі таму, што там ужо ўсё зразумела і ўсё вырашана, добра ці кепска - не важна. Там проста няма варыянтаў, няма пытанняў, там усё ўжо адбылося.
А яшчэ я ўзгадваю, урыўкамі з кінастужкі, свае шпацэры па гораду, дзе я заўжды глядзела навокал ( Read more... ) -
(Untitled)
Колькі сябе памятаю, столькі ў траўні я «маялась» - такі брыдкі стан - занепакоенасць, невытлумачанае жаданне кудысьці бегчы (літэральна), усё змяняць, пачынаць наноў, быць іншай. Калі я жыла толькі адчуваннямі, я не магла гэта не кантраляваць, не разумець, зараз я ведаю, што гэта будзе адбывацца і - не вядуся. Апошнія гады я нават навучылася з ( Read more... ) -
(Untitled)
Калісці даўно, гэтая пляцоўка давала мне магчымасць разважаць і асэнсоўваць сябе і людзей вакол. Зараз зноў паўстала неабходнасць паразважаць быццам бы ўслых, быццам бы моўчкі.
Рэчаіснасць такая, што зараз я ў Варшаве. Не ў падарожжы, не ў гасцях, а дома. Ці даўно гэта мой дом? - Не. Ці на доўга гэта мой дом? - Ня ведаю. Ці ёсць розніца дзе мой дом ( Read more... ) -
(Untitled)
Время идет, и моя чертовая способность наблюдать все больше пугает. Охуеваешь от "адекватности" вокруг и боишься впасть в такое же безумие. Не дай мне, Бог, сойти с ума. Страшно, что что-то перемкнет в голове, и ты на голубом глазу станешь оправдывать перед окружающими и самим собой глупость от лени, лень от старости, говорить "я в этом не ( Read more... ) -
не про любовь
Это не про любовь, это про сладкий запах, который вдыхаешь и стараешься оставить в себе подольше и мозгом его запомнить, но…
Это не про любовь, это про, то как не можешь ничего говорить и только улыбаешься, как дурочка и стараешься незаметно смотреть на него, но палишься и так нелепо прячешь глаза.
Это не про любовь, это про какое-то ребячество, ( Read more... ) -
(Untitled)
Иногда сложно верить самой себе: «Самые приятные штуки происходят, когда ничего не ждешь!» в который раз, повторяю это кому-нибудь хорошему, но потухшему, уставшему ждать. И жду, наверное, чего-то сама ( Read more... ) -
(Untitled)
Будят звуки ночных сообщений на телефоне. Просыпаешься в темной комнате и первые мгновения не понимаешь где ты, ты одна или кто-то ещё рядом. Чертов дождь капает по жестяному подоконнику за окном. Одна. Вспоминаешь обрывки прерванного сна, понимаешь, что он все равно был продолжением текущей реальности, которую и разрешили телефонные сообщения - ( Read more... )