երբ ուժեղացա, չէի ատում մարդկանց, չէի ճնշվում նրանցից ու նրանց բարքերից, չէի քննադատում, չէի արհամարհում, լավ էի վերաբերվում, բայց և չէի խառնվում նրանց:
իսկ ես երբ ուժեղ եմ անմիջապես փնտրում եմ թե ում եմ ուզում/կարող ուժեղացնել ու սկսում եմ առանց նախապես չափելու ռեզերվներս աջ ու ձախ վատնել... մինչև որ հասկանում եմ որ արդեն ինձ է պետք մեկը որ գոնե ուշքի բերի :-))) իրականում որ չփնտրեմ էլ չգիտես ինչու բոլորը միաժամանակ հիշում են ինձ երևի էներգիան ուղղակի տարածվում է առանց իմ հատուկ հեռարձակման... ու հակառակը երբ ես կարիք ունեմ վերականգնվելու բոլոր "օգտագործողները" չքվում են ու միայն բնության մեջ եմ կարողանում վերականգնվել կամ էլ իմ ամենաբնական ընկերներիս հետ...
exactly նպատակին!!! քանի որ հենց դրա համար էլ տրվելա...նաև գիտելիքը կամ նույնիսկ փողը... բայց հատկապես էհերգիան հոսուն է ու եթե չի հոսում կորչում է էլեկտրական հոսանքի պես պետք է ցիկլի մեջ լինի անպայման այլապես պարպվում չեզոքանում է առաջին պատահած իրի վրա որ կպնում է... 2 բան սխալ եմ գրել վերևում... նախ քո ասածն էլի մի քիչ այլ բան է ու շատ լավ բան է ուղղակի իմ գլխացավը խոսեց... մեկ էլ թերևս մեղանչեցի վերևում փնթփնթալով որ տվածս կորչում է...նախ շատ է պատահել որ չգիտես որտեղից չգիտես ով դեղն առած հայտնվում է ճիշտ տեղում և ճիշտ պահին ու ես ամեն անգամ հիանում եմ(ոչ երբեք զարմանում) ինչ հիանալի տրամաբանություն է գործում ու տեսնում/լսում/հավասարակշռում ամեն ինչ...ի վերջո տվողն էլ վերցնողն էլ վերջին հաշվով բնությունն է ու ինքն արդեն մեղք չունի որ մենք սոցիալական խաղալիքներ ենք ստեղծել որ երբեմն սխալ տեղերում են թափթփված ու իրեն խանգարում են քայլել բայց թե էլի մեր ստեղծած ժամանակի անսահմանությունը ամեն ինչ հարթում է:-)
Comments 3
Reply
Reply
2 բան սխալ եմ գրել վերևում... նախ քո ասածն էլի մի քիչ այլ բան է ու շատ լավ բան է ուղղակի իմ գլխացավը խոսեց... մեկ էլ թերևս մեղանչեցի վերևում փնթփնթալով որ տվածս կորչում է...նախ շատ է պատահել որ չգիտես որտեղից չգիտես ով դեղն առած հայտնվում է ճիշտ տեղում և ճիշտ պահին ու ես ամեն անգամ հիանում եմ(ոչ երբեք զարմանում) ինչ հիանալի տրամաբանություն է գործում ու տեսնում/լսում/հավասարակշռում ամեն ինչ...ի վերջո տվողն էլ վերցնողն էլ վերջին հաշվով բնությունն է ու ինքն արդեն մեղք չունի որ մենք սոցիալական խաղալիքներ ենք ստեղծել որ երբեմն սխալ տեղերում են թափթփված ու իրեն խանգարում են քայլել բայց թե էլի մեր ստեղծած ժամանակի անսահմանությունը ամեն ինչ հարթում է:-)
Reply
Leave a comment