Սա շատ եմ մտածել: Երևի արդեն շուտ չի այս մասին գրելը:

Երբ ազգի տղաները պատերազմում են, աղջիկները չեն կարող ծիտ մնալ...: Ցավոք:
Հասկանում ենք, որ մեր այսօրվա հերոսները վաղը կամ այսօր արդեն խնդիրներ ունեն՝ սոցիալական, առողջական, աշխատանքի, պատերազմական հիշողությունների, կարևոր-անկարևոր լինելու ու մնալու... ու էլի

Երևի նվազագույնը այնքան ուժ կունենա ( Read more... )

հիմա էլ ռսական հօպ-ը...

որ ասում եմ՝ սրանք մեր գլուխը ուտելու են ՞՞՞՞

լավ է՝ հիմա տեխնոլորգիաներ կան, ինտերնետ կա, բան
կարող ենք աժ-ն լսել, իմանալ ինչ է կատարվում
ու էն բանի իմացյալը լինել...

կամ այսպես՝ եատմ է, ինչ է
ռուսաստանին ինչ քաղաքական շահ հետաքրքիր է, այդ կառույցի միջոցով պարտադրում է անդամ երկրներին

մեզ ևս
այսինքն՝ առաջին հերթին մեզ
( Read more... )

ամեն այսօրը հիշում եմ ԱՅՆ ՏՈՆԸ...

Երբ Սարդարապատի հուշահամալիրի մոտ երեխաները պարի փորձ էին անում, ուժեղ քամուց բեմի երկաթյա կարկասը շուռ եկավ ու մի երեխա զոհվեց...։ Հաջորդ օրը իշխանությունները ՏՈՆ ԱՐԵՑԻՆ նույն տեղում, կարծես ոչինչ չէր եղել։ Երեխաներին էլ պարել տվեցին...։

Գիտեք ՆԱԵՎ ինչու չեմ հավատում այս իշխանություններին։ Այդ քար անտարբերության ( Read more... )

Մի բան էլ եմ ուզում ասել:

Այսօր ֆբ-ում դրել են զոհվածներից մեկի նկարը ու բաղդասարյանի խոսքերը... երևի ասելու, որ չարժեր կյանքդ տայիր

Այնպես ուզում էի ասել՝ մի արեք այդպես...: Առանց այն էլ տղաների աչքերին նայել չի լինում... :

ՄԻ:

Ու Կյանքը քաղցր է, միշտ էլ չարժե:

Ասելիքս հիմա բաղդասարյանին չէ, ու այդպես մտածողներին չէ... ուրիշ է մի քիչ:

( Read more... )

( Read more... )

Մտածում էի՝ ինչ գրեմ բլոգում, վաղուց չեն գրել, որոշեցի այս խոսակցությունը ներս բերել ( Read more... )

պայթած ավտոբուսից հետո ֆեյսբուքյան գրառումներից բողոքեցին, թե՝ դա իսկական ինֆո տեռոր էր ( Read more... )

Թույլ տվեք չկիսել այս մրցանակաբաշխության բարձրագոչ հևքը

Ես հողին կպած մարդ եմ:
Ու կինափառատոններով էլ առանձնապես չեմ տարվում:

Եթե ազնիվ լինենք՝ այդ մարդիկ իրենց մրցանակները ուրիշ տեղեր ստացել են, մենք բերել ենք, որ իրենց անունը կապենք մեր ցեղասպանության հետ, նոր չգտնվեցին, մենք չգտանք...

տխուր է

Հայաստանը լրիվ տարբեր կյանքերով է ապրում

սահմանին՝ ( Read more... )

Դե ինչ. Մարդասիրության կարոտ մարդուն հացով չես կշտացնի..:

Ոչ միայն հացիվ, ոչ միայն բանիվ, այլև՝ հումանիվ:

Ես էլ եմ հայտարարում համաշխարհային մարդասիրության մրցություն: Ա, չէ՝ ճիշտ եմ արտահայտվել՝ նախ մրցություն, հետո՝ մրցանակ:

Ավելին՝ հայտարարում եմ նաև ժյուրիի մրցույթ: Եթե ֆռնենդներիս մեջ չկան, չեք ապահովի համաշխարհային ճանաչումը, լավ չի....:

Ու էս ( Read more... )

Այսօր զինվորն ու սպորտսմենը ավելի երջանիկ են, քան սվաղած կյանքով ապրողներս։

Տարիների գործազրկությունը, սիրած աշխատանք չունենալը, մարդու կարևորագույն ներքին պահանջները, որպես ամենօրյա սովորական կենցաղ, չբավարարելը՝ չիրացվելը, օգտակար չլինելը, կարևոր չլինելը, ուրիշներին պետք չլինելը... մեզ սարքել է անառողջ։

Մենք էվրիկայի պես լուծումներ ենք շարում ( Read more... )