П. И. Филимонов
Милитаристское-2

Лаоцзы лежит на холме и смотрит на небо
в небе реет гордый и праздничный бомбардировщик
Лаоцзы отнюдь нельзя упрекнуть в эгоизме
он не слышит шума бури в свисте пилота
а пилот, да, свистит ему песню «Рефлектор»
мол, всё тлен и мы все только суть отраженье
( Read more... )

Абсалютна невядома, дзе і калі я паспяваю парэзаць рукі. І тое самае з шакаладам: не ясна, адкуль ягоныя сляды. Мне падаецца, гэта проста нейкая ўніверсальная і па сутнасці правільная, вельмі жыццёвая метафара: парэзы і шакалад, боль і слодыч, жыві і радуйся, але помні, што за ўсё трэба плаціць ( Read more... )

Я магла б усё жыццё думаць, што песня пра маладога Манэ, калі б выпадкова не ўбачыла назву. Пра мам.Учора чытала Шагала, там, дзе: Божа, дай мне бачыць па-іншаму. І людзі пачыналі лунаць у паветры і прысядалі адпачыць на дахі ( Read more... )

Пісаць сюды цяпер - як танчыць у пустым пакоі, у кватэры, дзе ты абсалютна адна. Рэдка хто бразне дзвярыма. І ў гэтым ёсць свая прыемнасць і асалода.

( танцы )

Назвы трэба ўмець. Гэта, здаецца, настолькі складана, што я ўважаю за нармальныя любыя назвы, якія толькі не хлусяць, не блытаюць і не робяцца маркерам местачковасці. Таму да часу жыла і думала, што ёсць назвы дрэнныя і нармальныя. Ажно, крыху пакорпаўшыся ў памяці, адшукала, што ёсць назвы выдатныя, якія самі па сабе ледзь не асобны твор, а разам ( Read more... )

Люблю такое.

http://magazines.russ.ru/znamia/2014/11/2ch.html
http://magazines.russ.ru/znamia/2014/12/8ch.html

І вось яшчэ інтэрв'ю Марыны Разбежкінай. Пра дакументальнае кіно і пра ўсё на свеце. Нейкая чароўная жанчына.

http://www.mr7.ru/articles/108827/

"Я много лет подряд всё свободное время ходила одна по тайге, где практически не было ( Read more... )

Не ведаю, што можна казаць пра кнігі, якія яшчэ не чытала. Таму спісам з мінімальнымі каментарамі.

Юрась Бушлякоў. Жывая мова. Чытала фрагментарна, знаходзіла адказы на свае пытанні, а таксама пацверджанне таму, што вычувалася інтуітыўна, або было ўжо вядома. Ад Святланы Іванаўны, напрыклад. Чамусьці не сказала і ўжо, відаць, не скажу асабіста, ( Read more... )

Ад слова "рамантычны" заўсёды хочацца збегчы. Бо ясна ж, што яно не пра рамантызм як напрамак, за ім мроіцца пыльная бутэлечка вязкага сіропу - so sweet. Хочацца сціскаць зубы, адмахвацца рукамі: гэтае пойла не пра нас. Хочацца шукаць нечага іншага, а хаця б і чыстай вады, чагосьці такога прасветлага, як адносіны Сцёпкі і Аленкі ("На прасторах ( Read more... )

Нейкія з цытат заархіваваныя тут, некаторыя - яшчэ глыбей. Іншыя перамалоліся ва ўласны светапогляд. Тут будзе толькі абавязковы мінімум.

Дзве празаічныя адкапаныя ў такім старым нататніку, што я ўжо на іх і забылася. Там было болей - гэтыя прайшлі адбор.

Гэты свет немагчыма трываць такім, які ён ёсць. Таму мне і патрэбна поўня, ці шчасце, ці ( Read more... )

От печали до радости сунецца гэты флэшмоб. Мы, натуральна, за любоў і радасць.

У мяне склалася так, што цэтлік "любімы пісьменнік" не трымаецца ўсё жыццё на адным аўтары. Але ў гэтым сваім часе я магу даволі ўпэўнена назваць Таццяну Заміроўскую. ( інтрыгі не будзе )