Гляджу вонкі праз шчыліну ў офісных жалюзі і ўзгадваю Ранеўскую:
- Я ізноў хачу ў Парыж..
- А Вы былі ў Парыжы?
- Не. Але я ізноў туды хачу...
І я ізноў хачу хоць куды-небудзь. Добра, каб у горы.
Тым летам, седзячы на нейкай безыменнай (а можа, гэта я не запомніла яе імені) карпатскай горачцы каля Яремче, на вялізным нагрэтым камені, які чамусьці
(
Read more... )
Comments 3
Reply
Reply
http://nicolaev.livejournal.com/1763223.html
Reply
Leave a comment