Bibberend stond ik twee uur na het beduusde wakker worden op straat mijn werk te doen. Surrealistisch deed de situatie mij aan; mijn handen die flyers uitdeelden en lijkbleek zagen, mijn neus vol snot en een natte straat vol voorbij druipenden gestaltes, zonder gezichten. Ik was bang dat ik nog droomde, of erger nog, dat ik nooit meer zou wakker
(
Read more... )
Comments 16
Reply
(The comment has been removed)
Reply
hartelijk bedankt voor de laatste heerlijke nacht[rust]. het was hoognodig, en nood doet, eh, doet wat? doet je haren pluizen, dan maar. wat pluis en fluff betreft ben ik er niet vies van, alleen moet ik er soms van niezen. zeker wanneer ik in een bui ben, zoeen waarmee ik zelf ook amper raad weet.
Reply
eerlijkheid boven alles. te vaak.
Reply
Reply
Reply
Reply
Leave a comment