Кларыса Пінкола Эстэс "Якая бяжыць з ваўкамі" (psylib.org.ua/books/estes01/index.htm). Гэтая кніга прысьвечана жаночай душы дзеля яе выратаваньня. Раю прачытаць дзяўчатам, кабеткам і кабетам, каб аднойчы й назаўжды навучыцца разумець сябе, станоўча разьвязваць праблемы свайго жыцьця, пачувацца годна, цешыцца кожным імгненьнем.

Я йду басанож па голай зямлі, занурваю пальцы ў яе пяшчоту;
Я кладуся на ядвабны мурог, катаюся на ім, цешуся козытам;
Я кранаюся лісьця, вітаю дрэвы, лашчу іх далонькі;
Я бягу па пяску, дабягаю да мора, дыхаю водарам ягоным, даю нырца яму ў абдоймы;
Я адчуваю пяшчоту сонца, пацалункі яго прамянёў, цяплыню яго любасьці;
Я ўзьнімаю твар да сонца,  ( Read more... )

Гарбузы багатыя на аскарбінку, якая ратуе нас ад восеньскай празябы; таксама на вітаміны складу В - яны дапамагаюць у выпадках стомы, абурлівасьці й няспаньня, таксама пазбаўляюць скуру пухіроў й робяць валасы бухматымі, да таго-ж узмацняюць пазногці. Маюць гарбузы вітаміны А ды Е, якія барадзьбуюць са зморшчынамі й дачасным завяданьнем; маюць ( Read more... )

кружня - окольная дорога, кольцевая дорога

вартоўны - дорого стоящий

САПОРКА* (166) ж. венозная кровь; вэнозная кроў (166). (з работы Ю.Пацюпы)

САПОРЫ (124, 628) прым. 1. бурый (628); цёмнага колеру (166), чорна-чырванявы, барвы пачарнеўшай ад сажы рэчы (628). Знаходзілі мы тут грудкі пяску саўсім чырвонага, а часам ясна-сапорага, быццам запеклая ( Read more... )

Рыгор Барадулін

Босая зорка

Зорка босая йшла па зямлі.
Я хацеў ёй купіць чаравічкі.
Толькі як згаварыцца,
Калі
У яе незямныя прывычкі.

Зорка босая йшла па расе,
I сляды яе не астывалі.
I вятры слугавалі красе.
Халады ад яе адставалі.

Зорка босая йшла нацянькі,
Бо спазніцца баялася дужа.
Дзе ступала, цвілі васількі,
Дзе стаяла, ўсміхалася ружа.

Зорка ( Read more... )

Паслухала вершы Ларысы Геніюш у ейным выкананьні й пачула ў голасе паэткі голас маці маёй і бабулі, голас жанчын нашых - пяшчотны, звонкі, высокі й узьнёслы, заўсёды малады...

На радыё "Свабода" жнівень з Ларысай Геніюш: пра жыцьцё, пакуты, высакароднасьць. А таксама вершы ў ейным выкананьні.

www.svaboda.org/content/article/2127838.html

Сёньня ўбачыла помнік: каменны крыж, а пад ім разгорнутая каменная кніга, на бачыне якой - здымак памерлага, ягонае імя, эпітафія... Жыцьцё - аграменная кніга, а кожны з нас - ейная бачына.

Так цікава назіраць за людзьмі! Убачыла, што людзі аднае нацыі маюць нешта агульная паміж сабой ня толькі ў манэрах і гаворцы, але й ў хадзе. А ўчора ў краме ( Read more... )

( Read more... )

Яйкі: халестэрольная бомба ці скарбонка здароўя


( Read more... )

Калі я вучылася ў школе, мне здавалася, што ўсе веды, якія я нібыта назапашваю, ліюцца, бы вада ў мех, пакідаючы па сябе хіба мокры сьлед на тканіне. Але калі надышоў час іспытаў, выявілася, што ўсё-ж аналёгія была памылковая. Потым я пайшла ва ўнівэр. Калі-нікалі мяне ахінала хваля адчаю з тае-ж прычыны, бо зноўку здавалася немажліва стварыць ( Read more... )