er groeit een zorgenkindje in mijn buik. ik ben zwanger en het jeukt. het begon klein en onschuldig, maar nu loopt het uit de hand. haar beentjes groeien in de mijne, haar armen in mijn armen, haar hoofd in mijn hoofd, zodat ze mij binnenkort, al ware het slechts haar winterjas, uittrekt. wat rest is een wanvertoning gekleed in misverstand.
(
Read more... )