Тваё  жыцьцё як баль (банальна)
Зіхценьне, шум, сарамлівасьць
Сукні, тлумы, строі, парфумы
Свае і чужыя, форма і зьмест--
Патроху пачынаеш кеміць.
Шукаеш партнэрку, доўга--
(“Калі адмовіць, не прасі суседкі”)
Наглядаеш  вам абодвум лапік  на паркеце,
Залітым  сонцам-не, не, ён хіба ў белым віне.
І не, гэта званітавала хіба твая дачушка.
Музыка ўсё ( Read more... )

Іматра  іматурнасьці:
Імпостарам іманэнтным
Імпліцытна імкнуся імчаць у імглу,
Імігрую чы ў імпэратывы,
Імунізаваныя ад імпрэсіяў,
Імпартуючы імпэрфэкцыі.
 Імпэратарам іматэрыялізму,
Імамам  імабілізацыі
 Імітую  імаралізм
Імпатэнтаў ды імбіцылаў...
Імплемэнтую  імпрыматур імагінацыі
 Імбрыкаў на імшарах імжыстых.

Мы хацелі, як лепей-кажуць здрайцы і каты
Мы хацелі як лепей-пішуць псы-рэнегаты
Мы хацелі, як лепей-выюць западнаросы
Мы хацелі, як лепей-мармычуць п’янтосы.
Ўсе хацелі, як лепей : і гэбэ і нацысты
Мы таксама, як лепей: гомасэксуалісты
Мы хацелі, як лепей: бацькі-сваякі...
Ўсе хацелі як лепей--а я брыдкі такі.

(ухвала Кляўдыюшу Пталямэю)
чалавекам я
тут у начы
не надоўга
а ноч бяз
краю але
высока
там уверсе
пішуць зоркі
і бяз розуму
кемлю я
што мяне
ўпісана
і ў гэты
момант
нехта маё
выводзіць
імя

Through my life I run uncertain
All my maladies forgetting
Hosid, hosid - lapserdak!
Be my sure sign of luck!

Цару Нябёсны! Год гэны наступны

Шчасьлівым зрабіць ты мусіш.

Нізрынь жа долу тыранаў падступных

Дай краю спакой і вусьціш.

Я разумею, што часу замала,

Чатыры ўсяго толькі дні-

Але й не такія ламаў навалы,

Нішчыў сілы чорнай гайні.

Што-ж-замала? Зрабі, Спадару

Вечнасьцю гэты час.

Сьвет прыпыні, і вызнач кару

Ўсім і кожнаму з нас.

А там, як урадзіш-

Нанова ( Read more... )

Мой край для закаханых у зямлю,

Хто ўвесну нішчыць плугам цяжкім чары

Зімовай сьцюжы, пакідаючы ральлю

Зіхцець пад промнямі, і сонцам валадарыць.

Калі набухшыя, як вены, раўчукі

Заспалай глебы наталяюць смагу,

І статкі быдла гоняць хлапчукі

Дабраславіць красавіковых траваў прагу.

Ўсё існае ў экстазе ды агні,

Дужэюць лярвы, расквітаюць кветкі.

Выкідвае ( Read more... )

Stargazing daily after five

I’m heading home and lift my eyes

To timid and elusive patterns

And search for God’s sign in the sky.

And walking with the reason up there

I feel the earth’s flatness underneath

Matched by the heaven’s bland flat stare

I’m in between-like dagger in a sheath.

And--bump! And--ah! I hit a stranger

Hey, watch it! Watch!-departing ( Read more... )

НАРОД

Народ-гэта зеў Мобі-Дыка

Народ-гэта вочы-валошкі

І ўзьнятая ўгору матыка

І песьня, падвыпіўшы трошкі.

Народ-гэта шчэнк салаўіны,

Народ--гэта рохкат сьвінячы,

Гук маршу ў паветры зьвінячым,

Чырвоны кумач дамавіны.

Народ-гэта хіхат гіены,

Народ-гэта верш працінальны

І фрэнч палінялы ваенны,

І вечны рамонт капітальны.

Народ--гэта пыльны кампутар,

Што шле мой ( Read more... )

ПАДЗЯКАДАНЬНЕ 1956

нечалавечачы жах паглынае

гэтыя нясьвет мой і твой

дзе бог бацькоў свой хрыбет угінае

перад тым хто нас топча у гной

дэмакратыі шэпт лагодны

з радыё-далечы дзень і ноч

“народзе! быць хочаш свабодны--

павер у амэрыкі моц”

раптам маленькая венгрыя

паўстала ды як закрычыць

“годзе камуны і бэрыяў!

дайце свабодна мне жыць!”

крычэла ажно тэрмапілы

( Read more... )