О, краіна!-чакаеш, застылая,

Пад ліпнёвым, ў тры пядзі, ільдом.

Маразы зь Девятово Мая

Душаць твой шыпшынавы стогн.

Так, як летась-сьцюдзёна ў ліпені.

Так, як летась, апоўдні-паўноч.

А я мару пра травеня кіпень,

Красавіцкую зелень наўзбоч...

Пыл бяспамяцтва абыякавы

Ліпаў-клёнаў пакрыў лісты.

Аблапошаны і абкаканы,

У балота  чырвонае ўляпаны-

Браце мой,  што ( Read more... )

Буонапартэ перакрочыў з войскам Нёман
Ці на добрае выйдзе--ведаў толькі чорны воран,
Хадою мернай працякалі рэгімэнты
Скакалі коні, грукацелі палёвыя гарматы.

А Беларусь яшчэ ляжала ў забыцьці,
Раскінуўшыся ўшыркі ад Аўгустова да
Смаленску, ад Трок да Чарнігава і
Чула выбухі ядраў і акаваныя цяжкія
колы палёвых гарматаў на сваёй скуры--
бедным тутэйшым ( Read more... )

Brisk sober somber subway morning

Blank blind and stiff and sassy stares

Swift girls squeeze past w/o a warning

Guys dart to cars down dirty stairs

And back and forth collective motions

And shapes, and smells… suppressed desire

Books, papers, kindles-no emotions

Pretentious ritual, gone haywire

I eye the two dim rows of riders

I see the two fast acting ( Read more... )

Так рэдка, Божа, так рэдка

Даеш зрабіць нешта вартае

Прыдумаць штось карыснае,

Пакінуць успамін, што ня сорам згадаць.

Так хутка, Божа, так хутка

Сьцякае накрэсьлены час,

Адлятаюць тыдні й месяцы,

Доўжаньне дзён стала доўжаньнем год.

Так цяжка, Божа, так цяжка

Бачыць і раўнаць сябе з іншымі

На балоце шукаць сваёй купіны

І думаць-усё яшчэ наперадзе.

Так ( Read more... )

I'm your Toklas !
And you're my Stein.
If we hold by our claws,
Then all will be just fine.

Mind the sunset--
How bitter it grows?
Time goes rancid--
Right under my nose.

КЕЛІХ НЕЎМІРУЧАСЬЦІ

Як душа падступіць да горла, каб выйсьці,

Крык: дзе варажбіт, каб адхаяў?

Каран, сура 75:26-27

Галаву спавіў турбан стракаты,

Збоку ў яго шабля-дамашчанка...

Кніга перад ім ляжыць адкрыта-

Каран-кнігу малады каліф чытае.

Каран-кнігу, суру пра сьмяротнасьць.

І пра сьмерць, і пра жыцьцё за гробам.

Галаву падняў ( Read more... )

Хто забывае на край свой і славу ( Read more... )

Ніке з Самайсракі

Нязломная валіць па хвалях

З абламанымі рукамі-нагамі,

Бяздумна і безгалоўна, наперад

Скіраваны ў будучыню торс.

Перамагае Ніке.

Вось каб мне так

На вякі.

(спадкаваньне М. Паўлікоўскай-Яснаржэўскай)

О Мандэльштаме! Жыдзе касароты

Што рымаў моцных шэрагі прывёў

Здабыў Парнас Алімп ды ў райскія вароты

Ўвайшоў ня ты а хэўра халуёў
..........................................

Bo na ziemi powszedniej tej

Nothing gold can stay

Сьнежань
Маркотна дрэвы-ўстарч,
Гальлём у неба

Дубар
Ну хоць ты танч,
Дзе-б сесьці па патрэбе?

Вецер
Ён сьвішча-гоніць мінакоў
Пад тую арку, дзе

Ленан
Калісьці мацаў кроў-
Мінулае стагоддзе

Шлях мой
Вядзе далей, бывай музыка
Лёс мой
Шчэ надзярэ мне
У лесе лыка