Бывалі вечары, калі бабушка Альбінка, справіўшы гаспадарку, павячэраўшы, сядала на свой куфар, што стаяў ля печкі, акурат насупраць акна, і замаўкала. Мы хуценька выпівалі сырадоў, пад'ядалі хлеб з варэньнем і хаваліся ў іншы пакой,каб пакінуць бабушку адну, сам на сам са сваімі думкамі
(
Read more... )