Самая смачная вада- балотная ( Read more... )

Самае любімае месца ў хаце- на печцы ( Read more... )

"Бальшы кусок рот дзЕрыць!"-казала мне бабуля Ксеня, калі я ёй чарговы раз распавядала пра свае памкненьні-мары.

Альбіна зацяжарыла трэцьцім зусім нечакана. Ёй гэта ня трэба было. Вунь, ужо ёсьць два- Рысік ды Ірка, яшчэ зусім малыя! Добра, што мужа, Антона на вайну не забіраюць. Але ж праз пару месяцаў-забралі, там ён і прапаў ( Read more... )

За Яленкай стаяла хата. Пафарбаваная ў блакітны колер. "Сіні дом". Там жылі дзьве сястры- Сонька і Дунечка...у Стальмакове іх усіх называлі "Дзеўкі". Адна сястра была з дзяціства паралізаваная, а другая, усё сваё жыцьцё за ёй "хадзіла", даглядала. Так і жылі яны ўдвух. Я не памятаю, каб да іх хто хадзіў на сяло, і самі яны, дакладней,яна, ніколі не ( Read more... )

Мама ўсё маё жыцьцё называе папу "Воўкай": "Ай ну Воўка, перастань! Воўка ( Read more... )

Мне вельмі шкада, што не захавалася ніводая папіна дзіцячая фотка. Няма. Не існуе ( Read more... )

Бабушка Альбінка вельмі любіла "жывыя" кветкі ( Read more... )

Мама мая праваслаўная, а папа- каталік. Вясной 1973 года папа першы раз прыехаў са сваёй будучай жонкай у Папшычы. На агледзіны. Праваслаўную ў каталіцкай вёсцы сустрэлі насьцярожана. Бабушка Альбінка не была асабліва ў захапленьні ад таго, што малодшы сын жэніцца на "іншай". Мама была сьціплая, ціхая, а папа- ух! прыгажун, громкі, жартаўлівы. ( Read more... )

У бабушкі Альбінкі атрымліваліся самыя смачныя мучныя бліны. "Блінцы"- як яна іх называла. Танюткія, амаль празрыстыя. Пякла яна іх толькі ў печы. Рабіла бабушка гэта спрытна, хутка. А як напячэ цэлы стос- заве ўнукаў за стол. Блінцы тыя адмыслова трэба было есьці. Бярэш блінок, заварачваеш у трубачку, акунаеш адным канцом ў міску са сьвежай ( Read more... )