Он не очень-то постарел, но чувствует себя старым. Гася свет позней ночью, физически истощенный, не может уснуть так быстро, как еще 5 лет назад, в такой же день календаря. Тогда.. у него в глазах была надежда, а перед ними - в светлое время суток - люди из плоти, в тёмное - избыточный и поэтому малозапоминаемый по именам вирт. Бегая пальцами по
(
Read more... )
Comments 4
Калі мне было 20 гадоў, мая бабуля меркавала, што сын ейнай суседкі Коля - мой апошні шанец. Люся была багатая, у іх было шмат подушак горкамі... Не прыгадаю, ці я хоць раз гутарыла з тым Колем, а на подушках спаць даводзілася. Не пераканалі яны мяне )
Мне заўсёды было цікава: калі чакаць апошняга шанцу? У сорак, пяцьдзясят? Ці а палове на адзінаццатую, або мо ўсё ж пасядзець да першай папоўначы?.. Словы “апошні” і “шанец” не з майго лексыкону, а таму цікава, як яны нараджаюцца ў галовах людзей. Чаму - і пра што сьведчаць.
Reply
так-так, гэта пра тое, што няма ніякага апошняга шанцу, ёсць толькі бясконцы шэраг магчымасцяў, якіх ніколі не паменшае, калі не пачнеш баяцца часу ))) часу, які незалежна ад гэтага страху, будзе рабіць сваё... а тады навошта яму дапамагаць )))
Reply
Reply
Reply
Leave a comment