Amsterdam a gogo ( Read more... )

Mensen, vergis u niet! Pepernoten zijn dus GEEN kruidnoten.

De uitslagen van de vorigen zijn net binnen, de komende weken staan inmiddels alweer in het teken ervan: de tentamens. Druk. Maar het deert niet. Geschiedenis en Kunstgeschiedenis bevallen me op dit moment opperbest (echt waar). Héérlijk. Ik vermaak me wel.

Ik heb eindelijk weer eens een ( Read more... )

Maar vergeet niet wie het monster in mij gevoed heeft.

( Read more... )

Mijn dag is gemaakt.
Een van de eerste bands die ik luisterde.
Dertien jaar geleden traden ze hier voor het laatst op.
En volgend jaar ga ik ze zien.

Ge-wel-dig.


( Read more... )

( Read more... )

Ik wil hier ook zo'n vies, vetgedrukt hartje.

Ha, wat een grap! Wat een tragedie ( Read more... )

Des te meer ik me richt op perfectie, des te meer ik word geconfronteerd met mijn eigen tekortkomingen.
Niemand is perfect, en imperfectie heeft ook zo haar charmes. Ik confronteer, relativeer; probeer tevreden te zijn met alles wat ik heb of ben. Maar op sommige momenten lijkt het zo'n onbegonnen, verdomde grote opgave.

Nooit genoeg.

Slaapgebrek, ziek, verzwakt, verlept hoofd, leeggeplukte bankrekening, studieachterstand. Drama's, verwarring, problemen.
Maar hé, de zon schijnt en ik woon op mezelf. Hoezee.