[SF] _+_+_+คู่กัด...คู่กัน_+_+_+

[reeya_areeya]

สวัสดีค่ะทุกคน

Comments

[reeya_areeya]

“น้องโทโมะจะไปไหน พี่ไปส่งดีกว่า” อาคานิชิ จินแวะจอดจักรยานยนต์ช้อปเปอร์คันใหญ่ชิดข้างทาง เพื่อเชิญชวนหนุ่มน้อยหน้าหวานที่เดินตากแดดริมถนน ด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม โดยไม่ทักถึงร่องรอยเศร้าบนใบหน้าหวาน

[reeya_areeya]

โทโมฮิสะเก็บความน้อยใจไว้ภายใน ก่อนจะรวบรวมสติตอบคำถามหนุ่มรุ่นพี่ด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

“ไม่ได้ชวนฮะ คาเมะคงเจอกับรุ่นพี่ยูอิจิโดยบังเอิญมั้งครับ” คำตอบของหนุ่มหน้าหวานเหมือนเป็นคำปลอบใจตัวเองไปด้วยในตัว

จินแอบลอบยิ้มกับคำตอบของหนุ่มหน้าหวาน ถึงแม้สภาพจิตใจของอีกฝ่ายจะย่ำแย่ แต่โทโมฮิสะยังมองเพื่อนรักในแง่บวก จนเขาเริ่มรู้สึกผิดที่จะใช้หนุ่มน้อยคนนี้เป็นเครื่องมือสืบข่าว เพื่อเป็นการตอบแทนความดีของโทโมฮิสะ เขาจะสนับสนุนให้หมอนี่เป็นคู่รักกับเจ้ายูอิจิแทนแล้วกัน เป็นการยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว หนึ่งกำจัดคู่แข่งในสนามรัก สองตอบแทนความดีของหนุ่มน้อยหน้าหวาน

ชายหนุ่มเห็นใจโทโมฮิสะหลังจากได้ข้อมูลเพียงพอ เขาจึงเปลี่ยนเรื่องคุยเพื่อทำให้อีกฝ่ายอารมณ์แจ่มใสก่อนที่จะจอดรถจักรยานยนต์ส่งอีกฝ่ายที่หน้าตึกคณะวิจิตรศิลป์

[reeya_areeya]

คำพูดของเพื่อนรักทำให้หนุ่มหน้าหวานตกตะลึง นี่มันอะไรกัน แค่ซ้อนท้ายรถจักรยานยนต์อาคานิชิ จินมาส่งที่คณะหนเดียว มีข่าวลือทั่วคณะว่าเขาเป็นคู่รักกับอาคานิชิ จินเสียแล้ว คงเป็นเพราะผู้ชายหน้าสวยระดับดาวคณะอย่างเขาไม่เคยให้ความสนิทสนมกับเพศตรงข้าม พอทำครั้งแรกเลยทำให้เกิดเป็นข่าวลือขึ้นมา ปากของคนนี้ช่างน่ากลัวเสียจริง

[reeya_areeya]

“น้องคาเมะ ขนมนี่เอาไปแบ่งกับเพื่อนๆ นะครับ” เสียงของยูอิจิ ทำให้คนที่ตั้งหน้าตั้งตาลงสีภาพอยู่ละสายตาจากงานหันมาดูผู้ชายตรงหน้าที่หอบขนมถุงใหญ่มาให้เธอถึงชมรมศิลปะ

[reeya_areeya]

“เสร็จธุระแล้วพี่ไปก่อนนะ “

ก่อนที่ใจของเขาจะไขว้เขวไปกว่านี้ ยูอิจิตัดสินใจเอ่ยลาสองหนุ่มรุ่นน้องเสียก่อน

สายตาของโทโมฮิสะยังมองตามยูอิจิจนอีกฝ่ายเดินหายไปจนลับตา คาซึยะลอบยิ้มด้วยความพอใจในผลงานของตัวเอง โทโมฮิสะเพื่อนรักนี่ล่ะ จะเป็นคนแก้ปัญหารุ่นพี่ยูอิจิให้หลุดพ้นไปจากตัวเขาเสียที