Ik lees nogal graag terug wat ik de afgelopen jaren hier heb nagelaten ( Read more... )

Als kind leerde ik wie goed en kwaad was geweest in de Tweede Wereldoorlog en ik nam me op de basisschool al voor dat als ooit weer een Tweede Wereldoorlog zou komen, ik dan aan de goede kant zou staan.

Toen ik ouder werd, of eigenlijk recentelijk, besefte ik meer een meer dat het niet zo zwart/wit was als ik als kind dacht. Het is achteraf, wanneer ( Read more... )

Opnieuw beginnen voor gevorderden ( Read more... )

De wereld is geen touw waar je aan moet trekken. Hoe harder links trekt, hoe harder rechts trekt. De polarisering is iets waar ik mij zorgen over maak, omdat ik mensen om mij heen alleen maar harder zie trekken. Terwijl ik wel bewondering heb voor de mensen die hun media gebruiken om hun mening te ventileren, zie ik het niet als oplossing om de ( Read more... )

Het is gelukt! Eigenlijk is het al een tijdje gelukt, maar ik realiseer me het pas sinds kort. Loes en ik kunnen van Clean Pete leven, vind je dat niet fantastisch?! Om te beginnen stop ik met werken bij de Weijer. En dan als tweede, en dit wordt nog moeilijker, stop ik helemaal met lesgeven. Nu ligt me dat zwaarder omdat ik altijd veel plezier uit ( Read more... )

Iedereen moet maken wat ie zelf wil, dat vind ik echt. Mijn frustratie (ja gelukkig heb er ik nu een woord voor!) zit niet bij de personen achter die muziek of hoe je dat wilt noemen. Mijn frustratie is de smaak van het publiek. Nee, misschien is mijn frustratie wel mijn eigen smaak, ik wil daar zo graag aan vasthouden, ik hou zo van alles waar ik ( Read more... )

Mamma werd ziek. Misschien dat Clean Pete daarom zo als een speer ging, brengt de boel een beetje in balans. En ik raakte eindelijk uit mijn moeras dat Aalst heette, door naar Nijmegen te verhuizen, naar een droomhuis. Echt een droomhuis en het voelt ook al helemaal als mijn huis, maar Anne voelt het ook als mijn huis. Ik hoop dat wanneer ik ( Read more... )

Ik leef voor de momenten dat ik absolute focus en aandacht heb. Dat alles waar ik aan denk, binnen de paar vierkante meter om mij heen gebeurd. Denk aan een fantastisch concert bezoeken of nog veel extremer: een fantastisch concert geven. Of ik denk aan toen ik met Lars en Stefaan ging kamperen in Frankrijk toen het te koud was om te kamperen en we ( Read more... )

Ik ga alleen nog maar in volzinnen praten. Tijdens een voorstelling kijk ik niet naar links of rechts om de reactie te peilen en ik wacht ook niet eerst op het oordel van een ander voordat ik mijn eigen mening geef. Ik trakteer niet, draai me niet lachend om tijdens het pinnen wanneer ik "is toch aftrekbaar" zeg. Ik ga niemand overtuigen om te doen ( Read more... )

Wat bezielde mij, dacht ik laatst, toen mij als veertien-jarige door Rufus-de-viool-docent werd gevraagd om in een goed strijkkwartet te komen spelen, mee te doen aan het Prinses Christina Concours, ik 'nee' zei ( Read more... )