Мне хіба не было і васямнадцаці, калі мы ішлі па летняму Мінску. І я спытала - чаму ж так ціха, нідзе нячутна музыкі.
І Эдрагсіто, чалавек з Перу, адказаў мне - "бо гэта Беларусь, Хсеніа." І так крыўдна было.
За цэлую кучу год песен стала больш, рабяты з гітарамі, баянамі і ўкулеле на вуліцах радуюць маю неаўдыальную душонку.
Але я штораз спыняюся
(
Read more... )