ՀԱՃԱԽ ԵՄ ԱՌԻԹ ՈՒՆԵՆՈՒՄ ԱՅՍ ՏՈՂԵՐԸ ՀԻՇԵԼՈՒ
Ես հիմա ով՞ եմ և ինչ,
Ինձ հիշող ու այցելող չկա.
Իմ առաջ` է՛լ դուռ չի բացվում,
Եվ դուռս էլ բացող չկա,
Իմ քարոզները լսող չկա,
ՈՒ խնդրանքներս կատարող չկա...
Հոգնել եմ արդեն՝ հանգիստ խոսելուց,
Իմ մտքերի հետ մթնում բախվելուց...
Հոգնել եմ արդեն՝
Ծանոթ ու անծանոթ մարդկանց,
Կեղծ ժպիտներից ու խոստումներից,
Սեթևեթ
(
Read more... )