Дыплом зноў (як заўсёды) ня пішацца, а рукі заняць трэба, то раскажу страшную гісторыю іжжызьні.
Іду купляць квіток на аўтобус. Дружная, касы аўтавакзала. Падыходжу да будкі (там сядзіць цётка гадоў 40-50, апісваць ня буду, а то раптам хто за мяне ці за матчыну мову помсьціць намысьліць :)). Падыходжу, значыць, і кажу:
Я: Добры дзень, мне
(
Read more... )
Comments 10
Reply
Reply
http://berserk5.livejournal.com/240168.html
Reply
Reply
Reply
Reply
Reply
Reply
Reply
(The comment has been removed)
Reply
Leave a comment