Անտուն տարեցների տունըԾերանոցի, կամ ինչպես ճիշտ է ասել տարեցների տան մասին, գիտեի մենակ ֆիլմերից, տխուր ֆիլմերից։ Ծերանոց բառը լսելիս միշտ աչքիս առաջ ֆիլմից մի կադր էր գալիս, թե ինչպես են դաժան և անշնորհակալ երեխաները իրենց հորը (չգիտես ինչու միշտ հենց հորը, այլ ոչ թե մորն եմ պատկերացրել) բերում թողնում ու գնում են՝ այլևս չվերադառնալու ակնկալիքով ( Read more... )

Оттенки красного...
  Давно в маршрутки не садилась. Как-то отвыкла от общественного транспорта, порой ужасного вождения и не менее ужасных запахов. Вчера села. Места как всегда не было. Повезло. Уступили. Но первый шок был не от того, что придется минут двадцать стоять в позе шахматного коня, а то, что в нос сразу ударил запах сильного и ( Read more... )

Странно...Странно думать, что жизнь с...

Не знаю отчего стала так редко делать записи, писать какие-то маленькие рассказы... то ли интерес пропал, то ли времени чертвоски не хватает, но приходит момент, когда где-то там в горле, что-то встает и не дает глотнуть, когда в голове крутятся фразы, которые так и наталкивают сделать какую-нибудь запись ( Read more... )

Ոսկի ձեռքեր ուներ ու խիղճ ուներ...

Կյանքիս, մանկությանս ամենավառ հիշողություններից շատերում անպայման կան պապիկներս...Մի պապիկս ինձ Սևուկ ուլիկ էր ասում, իսկ մյուսը` Մաուգլի: Նրանցից ոչ մեկի հետ միասին չենք ապրել, բայց անսահման շատ էի սիրում երկուսին էլ...Մի պապիկիս հետ հազվադեպ էինք հանդիպում, քանի որ Երևանում չէր ապրում, իսկ մյուսին ( Read more... )

Չգիտեմ...
   Շուտով կլինի մի տարի, ինչ նույն ժամին, նույն ճանապարհով գնում եմ աշխատանքի: Եթե օգտվում եմ հանրային տրանսպորտից, դա լինում է միայն մեկ համարի երթուղային ու մեկ ավտոբուս: Գրեթե ամեն օր տրանսպորտի մեջ  նույն մարդիկ են, նույն դեմքերը՝  արդեն քիչ է մնում իրար հանդիպելուց բարևենք: Ամեն անգամ մի կնոջ էի հանդիպում, հետաքրքին այն է, որ եթե ( Read more... )

Не будьте поездами...                 
   Она всегда боялась поездов... Каждый раз, одна только мысль о них вызывала ужас. Хотя это не мешало ей ездить на метро, садиться в поезд, однажды даже поехать только в один конец около 15 часов. 
   Дело было вовсе не в том, что поезд казался ей опасным средством передвижения и отталкивал он вовсе не из-за ( Read more... )

        Вовремя или во время...

Время... так часто задаюсь вопросом, что же такое время? Для чего оно нужно, кому и насколько? Все время (даже здесь оно присутствует) ищу ответы на эти риторические вопросы. Пытаюсь найти обьяснение в высказываниях мыслителей, но никогда не удается найти ни одного однозначного мнения, точного или полного ( Read more... )

    Он рядом...
Так давно не публиковалось ни одной новой записи в моем журнале. Но вовсе не потому, что ничего интересного не происходило вокруг или жизнь моя за это время не была насыщенной. Все как раз с точностью, да наоборот. Так многое изменилось за коротенький период жизни, что страшно оглядываться назад. То, что было ценным, стало за один ( Read more... )

Three days with SERJ!
   Երևի էսօր եկավ ժամանակը, որ ես գրեմ իմ տպավորությունների մասին...Ամբողջ կյանքս ռոք չսիրող ու չլսող Ես, դեռ շաաատ փոքր էի, որ բացահայտեցի իմ համար SOAD-ին: Անկեղծ ասած, սկզբից ինձ տրամադրեցի լսել մենակ նրա համար, երբ իմացա, որ էդքան հայտնի լինելով, հայեր են ազգությամբ: Հետո սկսեցի քիչ-քիչ սիրել իրանց, իրանց երգերը...Բայց, ( Read more... )

Գժեր գժվեք
   Բախտի բերմամբ, թե պատահմամբ է այդպես ստացվում արդեն չգիտեմ, բայց երկրորդ կիրակին էր, որ ես անցկացնում էին մԱնումնետում։ Չստեղծվի տպավորություն, թե ես իրանց PR-ով եմ զբաղվում, բայց չգրել սրա մասին առնվազն կլինի հանցագործություն։)
  Չգիտեմ ովքեր են կայացող շոուների հեղինակներն ու այդ պայծառ մտքերի իրագործողները, բայց այս անգամ նրանք ( Read more... )