Het is vandaag driehonderdzevenenzestig dagen geleden dat ik jou, of jij mij, of wij elkaar, voor het eerst kuste(n). Maar daar gaat het nu niet om. Mijn leven draait natuurlijk wel voor een groot deel om jou, maar ik durf het niet meer te beschrijven. Bang, dat ik mooie metaforen hergebruik en ze nog ergens op een verloren website, in een ( Read more... )

En in de tijd dat ik niet oplette is elke jij een wij geworden. Een paar weken geleden nog, ik beweerde zo trots dat mijn vrienden niet zo zijn, daar niet mee bezig zijn en vandaag - we hebben een huisje samen, zij hebben volgende week een housewarming, die twee kopen een bankstel van dertienhonderd euro en zij houden zich bezig met gordijnen. Op ( Read more... )

'Een kastanje lijkt op een hart', zei ze, 'alleen zit er een vlekje op.'
'Op elk hart zit een vlekje.'

Eén van mijn lievelingsfilms kent een scène waarin een vrouwelijke bijrol vertelt hoe ze de hoofdrolspeelster leerde kennen. Ze liet de taxi wachten voor het theater, vanwege de regen. Snel vluchtte ze naar binnen via de zijingang. Daar stond het, in haar ogen, onschuldige meisje al op haar te wachten. Voor de eerste keer sprak ze haar aan ( Read more... )

And I couldn’t help but wonder; een simpele, ongepolijste overpeinzing. Er is immers al te vaak te goed geschreven over verloren liefdes.

Het is verbazingwekkend, of misschien zelfs treurig, dat ik me nog steeds excuseer voor mijn leeftijd. Niet meer zoals eerst, toen ik er nog mijn voordeel mee kon doen - ‘Ik ben pas zeventien, wat weet ik nu van ( Read more... )

Ik wachtte boven en zat op een bankje voor het zoveelste mooie monumentale gebouw in Praag. Naast mij lag een zwerver, waar ik bijna op was gaan zitten. Net op tijd hoorde ik hem wat kreunen. Een man met een statief onder zijn arm en een camera om zijn nek stond tegenover me. Naast hem stond een vrouw. Ik had niet door of ze bij hem hoorde, want ze ( Read more... )

Ik veegde het stof aan mijn handen af aan mijn zwarte rokje. ‘Wat deed je daar?’, vroeg hij. Door alle drugs en alcohol in mijn lijf deed ik iets wat ik anders nooit zou doen: ik was eerlijk. ‘Zitten.’ Hij liet me gaan. Ik stak mijn laatste sigaret op en slenterde alleen over het perron naar de stationshal, waar het geroezemoes van het normale ( Read more... )

‘Ik denk dat je belangrijk voor me bent’. Op het moment dat ik op verzenden druk, heb ik alweer spijt. Niet omdat ik niet wil dat er mensen belangrijk voor me zijn. Integendeel, ik zou zo graag wat meer geven om de mensen waarmee ik mij omring. Alleen ga ik me al zo snel, nadat ik heb toegegeven dat ik aan iemand denk en om iemand geef, me ( Read more... )

Omdat Minne niet alles beleven kan ( Read more... )

‘Dinsdag’, zegt Minne, ‘dinsdag word ik drieëntwintig’. Al dagen maakt ze zich druk om haar verjaardag. Dit jaar niet alleen omdat ze een jaar ouder wordt en bang is om een feestje te geven en denkt dat er dan niemand komt, maar ook omdat haar verjaardag nu al de meest sombere dag van het jaar wordt genoemd. Dinsdag, die dag gaat het rookverbod in ( Read more... )