Клёву не было. Усе 9 чалавек, што сёння прыпёрліся на большую затоку Рачнога порта, з насалодай надыхаліся паветрам і ўжо да паўдня паперабраліся па асінавых ды вольхавых стволіках з ільду на круты дняпроўскі бераг. Вада ў рацэ па-ранейшаму падымаецца, атмасферны ціск падае, толькі жаданне выхапіць з лункі вялі-ізную рыбіну застаецца

        Перастаў пісаць "нармальны" дзённік і нешта страціў: унутраны цэнзар "выкрэслівае" гранічную адкрытасць, калі "правярае" твае экспромтавыя посты ў ЖЖ ці Фэйсбуку ( Read more... )

        Праходзіў учора паўз людзей, што красаваліся на плошчы Свабоды з кветкамі ў руках, з чырвона-зялёнымі і паласатымі стужачкамі на грудзях. Сумна зрабілася, бо прыгадаў, як упершыню азіраў з бацькавых плячэй святочную калону маладжавых аднавяскоўцаў. Як не ўва ўсіх іх ззяў, акрамя баявых, і першы пасляваенны юбілейны медаль. Было гэта аж у ( Read more... )

Сябру Алесю

Хтось правасуддзе вяршыць (ці вершыць?),
нехта здароўем людзей заняты…
А мы з табой пішам вершы -
самы бязглузды занятак.

Людзі на нас пазіраюць строга:
"Блытаешся пад нагамі, лузер!"
Маўчым у адказ, нябогі,
рыцары хворае музы.

А як над намі запаляць свечкі, -
скажуць: "Не згасне імя ў народзе!.."

І будуць нас помніць вечна -
( Read more... )

      Учора жонка ўчыняла бліны. Трымаецца яшчэ ў нашай сямейцы такая традыцыя - пячы іх на ўгодкі родных і сяброў. Учора вось паміналі кума Васіля.
      Пра сябра цяжка пісаць "быў". Можа, таму, што ў падсвядомасці яшчэ цепліцца надзея на вячэрні званок, у часе якога ён пачастуе свежым, яшчэ да канца не выспелым вершам? І будуць чаканыя словы ( Read more... )

Адкрыў "Дневник" ("Записки сумасшедшего") Вен. Ерафеева, пакрысе пачытваю, на чым вока спатыкаецца. Раптам: "24 октября. День рождения Венедикта Ерофеева". Міжволі зірнуў на гадзіннік: "10-24". Гэта колькі б сёння было яму? 78? Каб не кніга, то і не ўспомніў бы...

З задавальненнем раз-пораз гартаю "Бесполезное ископаемое", згаданы ( Read more... )

Дождж не ўдаўся.
У пыл, ледзь прыбіты,
ногі не хочуць ступаць зусім.
Нахадзіўся.
Вярну вось забытае
і нашчыцца буду толькі ім…

…Што, брат, зноў цябе перамкнула?
Існае, кажаш, - гэта тлум і дурман?
Хлопча, кінуў бы ты варушыць мінулае -
новага там нічога ж няма.

Добрая нядзелька была, негулебная. Зяці з жонкамі прыязджалі. Таксама рабілі, а не ў свістулькі дзьмухалі. Старэйшыя дык і ўнука дзеду з бабай паказалі. Той так абкарміў карасямі Асю з Касяй, што меншая абдрыстала як не палову двара. Вудак смаркаты. Пяць гадоў толькі праз тыдзень, а высцёбваецца на ўсе шэсць. Вось што значыць - бацькі не ( Read more... )

Днямі здуру заклаўся з жонкай. Яна - не скажу на што, а я, боўдзілка, - на свае з любасцю гадаваныя пшанічныя вусы. Прайграў, вядома. Хаджу цяпер з босай рэпай, ні на грам не "памаладзелы", але такі-і смешны...

З апошніх "Смехаёчкаў":

ГАСПАДАРЛІВАСЦЬ

Хвалюся гаспадарлівасцю жонкі. Суразмоўнік пазірае на мяне, бы на непрыяцеля ( Read more... )

"Ох, лето красное! любил бы я тебя ( Read more... )