пра каханне. папулярна :)

[veragodna]

Я тут падумала, што чамусьці ніколі не пісала ў блогу пра каханне, хаця гэта мой прамы абавязак :) прачытана-перачытана мной на гэтую тэму, скажам, адкінуўшы беспадстаўную тут сціпласць, значна больш, чым сярэднестатыстычным чалавекам (некаторыя сябры ведаюць, чаму

Comments

[ministrkultury]

Ну всё, теперь я начитанный)

[veragodna]

:) Тэарэтычна падкаваны.

[andorac]

а чаму ж пра свае "караблі" замаўчалі? :)

[veragodna]

Дык я ж тут так, нікога не чапаю, сіжу, прімус почіняю :)) без праекцый на рэальных асоб :). Нават і не падумала ўзбагаціць допіс "ілюстрацыямі" :)).

[andorac]

ну вось жа напісалі сторгэ з "сынам" вам не падабаецца :)

[veragodna]

Трэба ж было разбавіць навуковую інфармацыю суб'ектыўнай. Каб больш жывы чыталася :).
Не тое што не падабаецца, проста гэта, на мой погляд, перакрэслівае мужчынскую сутнасць. Хаця ў беларусаў чамусь распаўсюджана (можа калі-небудзь наваяю і пост пра нацыянальны эрас :)).

[dzie_ja]

які цудоўны пост!:)

[veragodna]

Дзякуй!
Калі сябры падтрымаюць, напішу працяг :).

[allegra_1971]

[veragodna]

:)) Я думала, занудна будзе.

[suziralnik]

А як бы Вы катэгарызавалі варыянт каханьня, выражаны ў песьні камсамолкі ірляндзкай паўстанкі Джэньні ў савецкай кіна-вэрсіі "Выспы скарбаў" 1937 г.? :)))
http://www.youtube.com/watch?v=m71hX-E-RWs
Па-мойму ён на яе паглядае крыху зь недаверам, калі яна яму у гэткіх словах сьпявае пра любовь :))

Зьбіраюся напісаць адмысловы пост пра гэты фільм :)

[veragodna]

Тут цяжка меркаваць пра адносіны ў цэлым, але калі зыходзіць з канкрэтнай сітуацыі, то з Яе боку гэта і ёсць карітас (пра які я хацела напісаць асобна :)) - міласэрнасць, спагада, жаль, пачуццё, якое не сумяшчальнае з жарсцю. Яно пераважае ва ўсходніх славян (я зараз не пра тэорыі паходжання беларусаў :)). З Яго боку, калі ацэньваць гэты ўрывак, я кахання не заўважыла :). Дарэчы, карітас не патрабуе ўзаемнасці.

[suziralnik]

Паводле словаў песьні, яна яго [або прынамсі свайго ўяўнага ідэальнага каханага, калі ўжо не яго], з выразамі таго "карытасу"(!!), натхняе падбухторвае на подзьвіг імаверную страту калі не жыцьця, дык здароўя, абяцаючы, калі што, "врагам отомстить за него" :)

Я думаю жаночае каханьне тыпу "баявая сяброўка" -- зусім не было ў грэкаў, але зьявілася ў заходняй і савецкай літаратуры/кіно ад пачатку ХХ стагодзьдзя. Іншы прыклад: тып каханьня, які маецца на ўвазе ў песьні "Дан приказ ему на Запад, ей в другую сторонУ". Ды й верш Геніюш "Беларуска" ("Калi цябе, мiлы, Краiна паклiча") можна аднасьці да таго-ж, хоць там ("калі") можна інтэрпрэтаваць у суб'енктыве, у адрозьненьне ад дзяўчыны-баевіка Джэньні :)

[veragodna]

Ох, "савецкі" тып кахання заслугоўвае асобнага даследавання. А.Сасноўскі няблага апісаў (кніга "Лікі любві").
У нас, па-мойму, першы прыклад такой "інтымнай" лірыкі - верш Ц.Гартнага "Дзяўчыне-таварышу" :).

[euga]

>> Адсюль мараль: не задавайце каханым дурных пытанняў :).

Актуальна для любой любові. :)))

[veragodna]

:)) Дакладна. Але "за што ты мяне любіш?" пытаецца нават мой муж, хаця я яму сто разоў тлумачыла :))).

[genevien]

А ў мяне як раз рыхтуецца допіс на тэму таго, што я лічу сапраўдным толькі тое каханьне, калі ведаеш, за што) Будзеце рэцэнзэнтам)

[veragodna]

Дзякуй за давер :). Але ж я да сяброў, як сказаў герой вядомага фільма, неаб'ектыўна стаўлюся :)).
Але я пастараюся!