Пра дзяўчыну з дудкай
За некалькі дзён да майго дваццаць першага дня нараджэньня мы вырашылі паехаць паглядзець на габрэйскі квартал у Празе. Была даволі позьняя ноч, была халодная восень, але нас позьняй ноччу і холоднай восеньню не спужаеш.
Мы селі ў метро і паехалі ў казку. На адной са станцыяў да нас падсела цуда са звар’яцелымі вачамі ў лёгкай спадніцы і ( Read more... )
Мы селі ў метро і паехалі ў казку. На адной са станцыяў да нас падсела цуда са звар’яцелымі вачамі ў лёгкай спадніцы і ( Read more... )
Comments 7
Reply
Reply
Як усякі сапраўдны пісьменнік, паважаны Viktus трохі брэша.
Кітайскіх турыстау там здаеца не было. АЛЕ ж: была адна велмі цікавая пара чэхаў - маладыя, гадоў па трыццаць пяць, яны трохі нагадвалі інтэллектуалаў-шасцядзецятнікау і тады здаваліся нам вельмі сталымі - спынілася на масту і слухала як мы ігралі 'Бубамару' - тэму з Брэгавіча з 'Чорнай кошкі - Белага ката'.
Што ўражвае (як і заўсёды) - гэта тое, што Viktus шмат чаго памятае. У 'адной беларусскай дзяўчыны з дудкай' з памяццю, як вядома, праблемы. Вось гадзіннік яна бы ўжо сапрауды не нагадала...
Дудка завеца акарына, іх робіць беларускі маістра Дзяніс Гром.
Верш ўвогуле не благі - хмммм.... эмацыянальны такі верш - цікава што Fiumicina скажа...
Але другі стоўбік (пасля першага прыпева) прапаную выдаліць, як занадта ўжо... хмммм.... прыватны...
А яшчэ магу параіць Viktusu-у знайсці сябе якую паненку-кансерваторку з ваўторнай - каб грала громка і дасканала...
Reply
Не, нейкія турысты там былі, аграменны такі натоўп, але, як я ўжо казаў, даволі хутка прабеглі. Мо таму вы іх і не запамяталі.
Другі слупок? Як можна? Там жа такі глыбокі мэсэдж.
Reply
Na monulum tydne mne velmi kartsela (badai shto u pershy raz zapastsits u ZhZh yakiya-nebydz sa staryh svaih vershau (novyh nema u miane... uzho 2 gady...)
Ale zh tak i ne zapastsila :), a Viktus vos zapastsiu :)
Reply
Reply
Reply
Leave a comment