Мае мужчыны (дай ім Бог здароўя) ад самага пачатку рабілі мне падарункі: адпускалі “ў людзі”. Праехацца на аўтобусе пару раз у месяц, пераканацца, што горад стаіць на месцы, выбраць Багданчыку ў кнігарні казку з карцінкамі - і адразу назад. Сама сабе не дазваляла затрымлівацца больш чым на гадзіну, нідзе не спынялася. Але нядаўна палічыла, што
(
Read more... )
Comments 1
Reply
Leave a comment