Калісь, напачатку дзевяностых, я жыў у слынным горадзе Тбілісі, на небагатай інтэрнацыянальнай ўскраіне, якая называлася “Мэрвэ полхшчы” (“Восьмы полк”). Сярод каларытных суседзяў - шаўцоў, краўцоў, прадавачак, аўтаслесараў і дробных вулічных злодзеяў, -- быў адзін зусім незабыўны тыпаж: цётка Хасмік. Мела яна армянскае прозвішча Манукян, але ж
(
Read more... )