Некалі, яшчэ школьнікам, жывучы летам на вёсцы у бабулі, ад няма чаго рабіць лазіў па этажэрцы з кніжкамі і знайшоў адну, невядомага мне аўтара, якога у школе не праходзілі. Нейкага Михася Стрельцова, на расейскай мове. Пагартаў крыху, ўчытаўся - і быў уражаны. Хоць настрой ад прачытанага быу маркотны, але кінуць, закрыць кніжку, ня мог - як зараз
(
Read more... )