Поўзаю са шчоткай, змятаю з-пад сала, што паспелі накрышыць, бо інакш прыпазе маленькі пыласосік - у ўсё ўцягне. А пылсосік адразу за мной нешта сваё гугнявіць. З'яўляецца самы вялікі брат. І аднекуль, ледзь не з-пад самай столі выпускае з рук шкляначку. Уся падлга ў аскепках, з якіх можна скласці толькі слова "дупа" і ніяк не шкляначку. Я перастаю
(
Read more... )