Літвіны-беларусы найстаражытны народ на Еўрапейскім кантыненце (By, Ru)
Click to view→ Гісторыя пад знакам Пагоні. Плямёны
Літвіны-беларусы найстаражытны народ на Еўрапейскім кантыненце
Паводле новых навуковых канцэпцый заходніх і маскоўскіх навуковых, засяленне індаеўрапейцамі Еўропы ішло праз Беларусь, і ісці інакш не магло. Індаеўрапейцы пры міграцыі спыніліся на прасвядных землях тэрыторыі Беларусі і Паўночнай Украіны, іх асвоілі ..., што з часам выклікала перанасяленне. Ад лішку насельніцтвы сталі сыходзіць групы ў Еўропу населеную каўказоiдамi-аўтахтонамі, цеснячы іх і(ці) змешваючыся. Цяпер ад каўказоiдаў засталіся толькі баскі ў Іспаніі і грузіны Іберыі (мовы іх падобныя). Індаеўрапейцы сталі асвойваць Еўропу, стварыўшы раманцаў і германцаў. Тыя хто засталіся ў Беларусі, мінімум 3500 гадоў (магчыма, да 5000 гадоў, з бронзавага веку) нязменныя ў генах і антрапалогіі, бо не змешваліся з каўказоiдамi-аўтахтонамі Еўропы.
Сёння беларусы паказваюць сабой антрапалагічна найстаражытнейшы тып індаеўрапейца. Гэты тып і сталі называць «заходнімі балтамі». «Усходнія балты» - летувісы і латышы маюць змешванне з фіна-ўграмі. Яны па генах напалову фіны.
Раней падручнікі распавядалі міф пра тое, што: па першай версіі - беларусы і ўкраінцы адлучыліся ад рускага народа, а па іншай версіі - усходнія славяне нарадзіліся на Дняпры і адтуль засялілі Беларусь і Расею. Апынулася ж, як навука нарэшце высветліла, што гэта менавіта літвіны-беларусы нарадзілі этнасы ўкраінцаў і рускіх. Літвіны-беларусы на парадак старэй сваіх суседзяў украінцаў і рускіх.
Да 1795 года беларусы звалі сябе літвінамі і лічылі сваю гісторыю самастойнай. Беларусаў абвыклі лічыць "славянамі". На самай справе літвіны-беларусы гэта «заходнія балты» - найстаражытны народ на Еўрапейскім кантыненце і ён на дзве тысячы гадоў старэй славянамоўных народаў-этнасаў. Беларусы не славяне, а славянізаваныя балты. Славянізацыя балтаў, расцягнулася на ўсю гісторыю літвінаў-беларусаў. Яны перайшлі на славянскую мову галоўным чынам пад уплывам царквы. Да 1839 года беларусы ніколі не прыналежвалі Маскоўскай царквы.
Прабацькі літвінаў-беларусаў «заходнія балты»: гуты-гепіды, "літвінскія плямёны". Спрадвечна літвіны - гэта мігранты з Прусіі, улучаючы раней уцекачоў туды мігрантаў з Памор'я і Паляб'я. Яны і з'яўляюцца стваральнікамі ВКЛ - Вялікага Княства Літоўскага і называліся літвінамі. З часам літвінамі называюцца яцвягі (адначасна знікае і іх назва «яцвягі») і жыхары былой Полацкай Дзяржавы. «Заходнія балты» казалі на мове блізкай да прускай мовы Погезанii Міндоўга і мове мазураў Мазовы.
Кіравалі ў ВКЛ пруска-яцвяжскія князі, а сама літвінская мова з'яўлялася заходнебалцкай, - агульным для прусаў, яцвягаў, крывічоў. Этнічна гэту агульнасць можна зваць беларусамі ў сучасным разуменні, але самой беларускай мовы пакуль не існавала. Яна з'яўляецца толькі ў напачатку XVI стагоддзя як змешванне літвінскай мовы з валынскім дыялектам русінскага (украінскага).
«Усходнія балты» латышы і жамойты - цяперашнія літоўцы Летувы, былі пустэльнікамі, таму і захавалі мову блізкай да даўнейшай індаеўрапейскай.
«Заходні балт» - панятак не толькі культурна-моўны, але і антрапалагічнае. "Славянін" жа - панятак толькі моўны, а не антрапалагічны. Навукоўцы даўно вызначылі і давялі, што ўсе цяперашнія беларусы - гэта антрапалагічна і генетычна «заходнія балты», іх чэрапы нязменныя мінімум 3500 гадоў - што на 2000 гадоў старэй славянскай мовы. Пры гэтым ніякіх антрапалагічных рыс славянскасці і генаў славянскасці не існуе.
У IV-VI стагоддзях адбываліся змешванні «заходніх балтаў» з іншымі народамі (готамі, сарматамі, ...), які прывёў да этнасу "славянаў" і мовы для міжнацыянальнага камунікавання. Славянская мова з'явілася ў Полябье, дзе скончылі да VI стагоддзя свой паход готы і гепіды, захапіўшы там мясцовае заходнебалцкае племя венедаў і яго славянізаваўшы. "Славяне", - гэта фармацыя, грунтам якой быў менавіта гоцкі этнасубтракт.
Беларуская народнасць галоўным чынам сфармавалася ў XI-XII стагоддзях на грунце трох усходнеславянскіх плямён - радзімічаў, дрыгавічоў і крывічоў, пры ўдзеле некаторых плямён заходніх славянаў і балтаў. Найважным фактарам этнагенезу беларусаў з'явілася змешванне плямён крывічоў, дрыгавічоў і радзімічаў. Палачане сталі вынікам змешвання крывічоў і дрыгавічоў.
У IX - XIII стагоддзях гісторыю Беларусі вызначаў Полацк, потым яго змяніў Наваградак. Наваградскае княства стала цэнтрам фармавання Вялікага Княства Літоўскага. Тут быў каранаваны першы ўладца ВКЛ Міндоўг (1195-1263) - меркавана ў 1246 годзе. Пазней дзяржава атрымала назву «Вялікае Княства Літоўскае, Рускае і Жамойцкае». Літоўскае - гэта беларускае, бо амаль да канца XVIII стагоддзя заходняя і цэнтральная Беларусь называлася Літвой; Русь - гэта паўднёва-усходняя Беларусь і паўночна-усходняя Украіна, а Жамойць - заходняя і цэнтральная частка цяперашняй Летувы.
Землі тэрыторыі, на іх народы і дзяржавы, улучаючы Смаленскія землі ВКЛ, гістарычна лічыліся Еўрапейскімі. А пачынаючы з зямель Маскоўскай дзяржавы і далей на ўсход, лічыліся азіяцкай тэрыторыяй.
Вялікае Княства Літоўскае, а пазней і ў звязе з Польшчай, - Рэчы Паспалітай, было высока дэмакратычным па тых часах дзяржавай Еўропы, дзе вяршэнствам быў Закон (Рымскае права). Маскоўская ж дзяржава была зусім іншым, - аўтарытарным, якое грунтуе на ўлады і волі аднаго чалавека: хана, князя, цара. Адпаведна і менталітэты людзей гэтых дзвюх дзяржаў былі розныя.
Агрэсіўнаму ўсходняму суседу - Маскоўскім царам улуса ханства Залатой Арды, Вялікае Княства Літоўскае не давала жыцця. Масковія, - гэта Арда. Масковія скрала вялікую гісторыю Кіеўскай Русi з мэтай ўзвялічвання гісторыі Маскоўскага княства, дзяржавы і яго людзей! Маскоўскі князь Іван III заявіў, што ён цар «Усёй Русі», і што «Малая Русь» (Украіна) і «Белая Русь» (ВКЛ) - прыналежнасьць да Масквы. За 475 гадоў з сярэдзіны XV стагоддзя ардынскiя войскi маскоўскіх уладароў 18 разоў з вайной урывалася ў ВКЛ ня лічачы бясконцых знішчальных набегаў. У суме - 80 гадоў вайны і крывавых бясчынстваў з агнём і мячом. У гістарыяграфію тагачаснай Еўропы ўвайшла знакамітая Аршанская бітва 8 верасня 1514 года, у якой 30-тысячнае войска Вялікага Княства Літоўскага, перамагло амаль утрая вялікае па колькасці войска Маскоўскай дзяржавы.
За кошт зачысткі тэрыторыі насельніцтва ВКЛ, што падпалі ардынскаму нашэсцю, змяншалася на 70-80%. Маскоўска-Расейскі бок дасягаў дзвюх мэт - паслаблення вайсковага патэнцыялу ВКЛ шляхам разбурэння яго эканамічных і чалавечых рэсурсаў і ўзмацненні Масковіі-Расеі за кошт перасялення (і наступнай асіміляцыі) у Масковію кваліфікаванага майстравога люду і сялянства ВКЛ. Гэты вайскова-тактычны прыём паслаблення суперніка шляхам раздрабнення, знішчэння, перасялення і асіміляцыі насельніцтва захопленых зямель робіцца стрыжнем палітыкі Масковіі-Расеі-СССР, накіраванай на ўтрыманне тэрыторый у складзе імперыі.
Найболей разбуральнымі, страшнымі і крывавымі былі тры войны: уварванне войскаў князя Івана IV у 1563-1582 гг., рэлігійная вайна цара Аляксея Міхайлавіча ў 1654-1667 гг., вайна рускіх са шведамі на тэрыторыі ВКЛ напачатку XVIII стагоддзя. Войскi Масковіі ад Смаленска да Горадні і Брэста забівалі жыхароў ВКЛ, адбіралі ў іх прадукты, хатняе быдла і коней, палілі гарады і паселішчы, замкі і маёнткі, палі і лясы, сотні тысяч сялян і гараджанаў везліся ў Масковію і ператвараліся ў рабоў яе князёў і абшарнікаў. На захопленых тэрыторыях выраблялася асіміляцыя і зрыньванне нацыянальнай самасвядомасці. Татальнае знішчэнне насельніцтва і матэрыяльных асноў яго жыцця самай негатыўнай выявай адбілася на ўсіх баках жыцця літвінаў і русінаў, у тым ліку на мове і культуры, надоўга спынілі працэс фармавання беларускай нацыі.
Калі пачаліся падзелы Польска-Літоўскай дзяржавы (Рэчы Паспалітай), царызм даручыў сваім гісторыкам прыдумаць гісторыю пра славянства, - агульным паходжанні рускіх, беларусаў, украінцаў і палякаў, якія нібы і ў мінулым былі часткай «расeйскай дзяржавы». Пры Кацярыне II у 1976 годзе Вялікае Княства Літоўскае было пераназвана ў "Белая Русь", а народ было загадана надалей называць "белoруссамі", чым і прывязаць на стагоддзі непакорлівы народ да Расeі.
Адносна так званых "русскіх", то яны зусім не "славяне" і да іх не маюць ніякага дачынення. Нацыянальнасці "рускі" таксама не існуе. Гэта хімера і прыдумка ідэёлагаў Крамля - спадчыннікаў ханства ваяўнічай Залатой Арды, патрэбная для апраўдання перад Захадам сваёй агрэсіі, захопніцкіх войн і заняволення народаў. У Расеі ў панятак "рускі" ўкладваюць "расійскі" - і не разумеюць гэтага, з чым губляецца нацыянальная самасвядомасць шматлікіх народаў імперыі. На тэрыторыі Расейскай Федэрацыі няма зусім рускай зямлі! Так званыя "рускія" гэта міф, ці папросту кажучы гібрыд некалі адсталых і заняволеных Залатой Ардой народаў: угра-фінаў з цюркамі. Міф ідэёлагаў Крамля і пра трыадзіны "рускі" народ, што складаўся нібы з "велікаросаў", "маларосаў" і "беларуссоў".
Што да "рускіх" маскавітаў, то яны - славянізаваныя фіна-ўгры. Паходжанне мовы у маскавітаў ня рускаe, а балгарская, пры тым па балгарскіх царкоўных кнігах. Таму і іх мова падобна да царкоўнаславянскай. Таму і рускія прозвішчы сканчаюцца на "ов" як і ў балгар. Не існавала і так званай «старажытнарускай мовы», якая была царкоўнаславянскім вымерлым салунскім дыялектам Македоніі IX-XI стагоддзяў, на якой роўна пісалі ў Польшчы, Румыніі, Малдавіі, Харватыі. Што сведчыць пра ерась міфа пра «Даўнейшая Русь» і «Старажытнаруская народнасць».
Мова ў Масковію і Расею прыйшла праз царкву і асвету, а потым была "ўзаконеная" як мова міжнацыянальнага камунікавання ўгра-фінскага і цюрка моўнага насельніцтва. Мова ўвабрала ў сябе шмат што з іншых моў шматлікіх народаў імперыі і з часам моцна трансфармавалася. Мова берасцяных грамат Ноўгарада апынулася мовай абадрытаў Рурыка з Палаб'я, ён быў лехіцкай групы. Руская мова была толькі ў наўгародцаў Рурыка, абадрытаў.
Рэальнае існаванне адзінай старажытнарускай народнасці, адкуль нібы выйшлі беларусы, украінцы і рускія, нічым ня пацвярджаецца. Ніякай «старажытнарускай народнасці» як агульнага кораня рускіх, беларусаў і ўкраінцаў не існавала. Першапачаткова этнагенез трох народаў адбываўся на розных тэрыторыях з удзелам розных этнічных кампанентаў. Мовы беларусаў і ўкраінцаў - на парадак старажытней юнай рускай мовы, якая сфармавалася толькі ў часы Ламаносава.
©Часлаў Лiст Крынiца .
Ru → Литвины-беларусы древнейший народ на Европейском континенте .
Па тэме:
Генафонд літвінаў-беларусаў
Гістарычная саманазва беларусаў у ВКЛ была літвіны
Беларусы - славяна-балты
Литвины - потомки лютичей. Первые упоминания о Литве
Невядомая Літва - Чаму летапісная Літва ёсьць сёньняшней Беларусью і моваю была старабеларуская?
"Літоўскі народ" 14 стагоддзя з моўнага, культурнага і рэлігійнага гледзішча
Беларусы - древнейшие жители Европы
Куда исчезли литвины-беларусы?
Парадоксы историографии Беларуси
Тайны Беларуской истории
Забытая Беларусь - чтение книги Вадима Деружинского онлайн
Национальности «русский» не существует - это химера
Аналіз гістарычнай дакладнасці афіцыйнай назвы Літоўскай Рэспублікі
Как Беларусь потеряла Вильно
Миф о триедином русском народе, состоявшем из великороссов, малороссов и белоруссов
Никакой «древнерусской народности» как общего корня русских, беларусов и украинцев не существовало
Историческая правда о Руси и России - Губа, раскатанная на пол мира
15 мифов российской истории
Список войн, в том числе и необъявленных, которые вели Московия, Российская империя, РСФСР, СССР, РФ
Этого нет в учебниках истории России. Россия - тюрьма народов
История формирования беларускай народности - Балтский субстрат в формировании беларуской народности
"Крывавы патоп" у якім агрэсарам супраць дзяржавы Вялікага Княства Літоўска была Расея
Беларусь: погружение в бездну
Назад → Гiсторыя Беларусi Расология