ты думае што ўсё ведаеш
што ўмееш адчуваць кожный дотык
да сваёй скуры
думаеш што без пытанняў
распазнаеш ласкотку пяра
ці ўкус змяі
ці подых ружы
ці струмень крыві
ты думаеш што ўсё ведаеш
так смешна так ня шчыра
не справядліва
аднойчы ўдыхнуць арамат лілеі
і адчуць агіду
замест трыўмфу асалоды

а што а што важнага а што а што ( Read more... )

( Read more... )

( Read more... )

Мне хочацца радасці.
Сапраўднай, ружова-жоўтай. Як цацку вазьму яе на рукі, як любімую лялечку абдыму. Уся глыбіня ўсмешкі маёй пройдзе наскрозь, застанецца ўнутры яе. Мы з ёй станем- адное цэлае. Мы з ёй станем- яна.

Я плачу- не спыняюся, я плачу- мне так хораша!

Мая адсутнасць скончылася.


( Read more... )

( Read more... )

( Read more... )

доктар, мне шкада яе мужа ( Read more... )

( Read more... )

( Read more... )