-
II
Kładę się w cieniu, nie patrząc na nic ( Read more... ) -
I
Teatralnie i szeptem kołyszesz mnie ku porankowi ( Read more... ) -
nie dam już rady słuchać tej piosenki
Odpadam.
Jak bardzo poddaję się, bez walki odkładam broń... Gdzie jest moja duma upór ambicja niezależność stanowczość cokolwiek. Świeży smak zauroczenia...życiem, i radość, dzika radość z cichej rywalizacji. Nie ma rywalizacji. Nie ma konkurencji. Brak już nawet tęsknoty za sprawiedliwym... wszystkim. Nie mogę. Do widzenia.
Kiedy ból jest światem ( Read more... ) -
wystarczy
Nie ma sensu ukrywać, skoro na tym fakcie wpis opierać się będzie: ryczę ostatnio jak dzika świnia. Nic mi się nie chce. Leżę całymi dniami w łóżku i myślę o niczym. Nie dziw się więc, opinio publiczna, że nie jestem miła i sympatycznie ćwierkająca.
Wszystko się rozpada, wszystko rozpada się wewnątrz. Gnijące reszteczki ochoczo wypełzają na ( Read more... ) -
jebane paradoksy
Przeraziło mnie to, co napisałam parę godzin temu. Moje niemoralne marzenia i rozważania o śmierci i dostępnych sposobach... niesamowite, trochę niesmaczne i zobowiązujące ( Read more... ) -
shut the fuck up, bitch
Wbrew wszelkim prognozom... wbrew wszystkiemu, można powiedzieć, nie jest tak fatalnie. Spodziewałam się chociaż flirtu ze słodyczą histerii i opanowującego potoku łez, tak nadużywanego ostatnio; kolejnego załamania niestabilnej otoczki dla umysłu, którą nazywam spokojem duszy.
Jednak nie nadeszło nic epokowego, jak widać żyję. Ponieważ ( Read more... ) -
nic nie smakuje piękniej niż złudzenia
Nic nie widzę. Gęsto mrugam, tworząc ranne kręgi wokół, niebieską łączką otaczam moje skrzące się niebo. Leciutkie podmuchy
powietrza podnoszą mnie z klęczek, subtelnie grając moim ciałem.
Muzyka końca świata rozbrzmiewa w ustach nadciągającego życia, delikatnie mrużąc oczy z natłoku pachnących wrażeń, chłonąc cenne, gorące powietrze znad ( Read more... ) -
(Untitled)
Lekko melancholijny, a raczej czysto sentymentalny nastrój wzbudzają we mnie te obrazki przeszłości, z którymi się nie pożegnałam. Boli mnie moje niezdecydowanie i pragnienie niemożliwego, ale chyba tak już jestem skonstruowana. Jest całkiem wspaniale, kiedy nie bierze się pod uwagę głupich złudzeń i idzie się naprzód, choć czasem przecież bywa i ( Read more... ) -
nieżycie
Chyba zawsze trochę się będę bała tego, kim jestem. Jaka jestem i jaka będę. Z jaką mną walczę i z jaką mną w końcu się godzę. To wszystko wydaje się nie mieć większego sensu, ale nic nie poradzę na... właśnie, na co takiego? Nie potrafię nawet nazwać tej ułomności umysłu, nierozerwalnej części mnie. Ale kimże ja jestem, żeby się nad tym ( Read more... ) -
no i co z tego
Cholera, to bezlitosny strzał w jaja, bez mała kastracja. Istny Weltschmerz moich nadziei. Koniec, kategoryczny armagedon dla szarych komórek duszy. Już nie powstanę z wiecznych klęczek, bom wróciła do bezprochu.
Jestem niczym bez mojego wenowiatru; puste kalorie dni pustych. Raniący bycie bezcielesny, nie mam o co prosić - w nicości przecież tak ( Read more... )