( Read more... )

У 1996 годзе Іван Кірэйчык раптоўна памёр, толькі за 60 год пераваліла. Часам яго ўзгадвалі суседзі-забулдоны па двары. “Няма, хлопцы, з намі Івана, сумна неяк цяпер без ягоных гісторый і баек”, - прыкладна так скрушна паміналі яны пісьменніка. Аднойчы нехта прыгадаў, як нярэдка, атрымаўшы добры ганарар, Кірэйчык частку грошай прыхоўваў у пад’ездзе ( Read more... )

Cустрэча з прадстаўнікамі Нарвежскага ПЭН-цэнтра ў "Вясне"
Паэты Сяржук Сыс і Эрлінг Кітэльсэн, старшыня ПЦ“Вясна” Алесь Бяляцкі, намеснік старшыні Валянцін Стэфановіч і прэзідэнт Нарвежскага ПЭН-цэнтра Уільям Нігаард 16 лютага 2015 года.
( Read more... )

Цяжка далося гэтае рашэньне. Упершыню за апошнія 8 год сёньня не пайду на Мінскую міжнародную кніжную выставу-кірмаш. Ня буду пісаць артыкулаў, ня буду фоткаць… І на тое ёсьць свае прычыны ( Read more... )

Якраз на Стары Новы год, 14 студзеня, жонка мая Галіна Дубянецкая разам з Наталляй Кучмель наведалі Сяргея Патаранскага, якому, пасля страшэннай трагедыі, вельмі няўтульна без сяброў і знаёмых. Сам я выбрацца ня змог, бо даглядаў дачушку Станіславу, варыў вячэру, даводзіў да ладу кватэру. Але… ( Read more... )

Тут  у мяне вось што. У расейскім часопісе  “Дружба народов” (№ 1, 2006) былі змешчаныя вершы Анатоля Сыса ў перакладзе Любы Турбіной пад назваю “И сквозь слезы мы увидим мир”. Да сваіх перакладаў Люба яшчэ і прадмову напісала, і каментары дадала, якія я тут не публікую. Але… Дагэтуль я сабраў больш за  60 вершаў Анатоля ў перакладзе на расейскую ( Read more... )

“Дух - гэта, людзі, Я!” - свята ў гонар Анатоля Сыса ў Гарошкаве

Мерапрыемствы памяці паэта Анатоля Сыса прымеркаваныя да 55-годдзя з Дня нараджэння паэта, пройдуць на яго малой радзіме, у вёсцы Гарошкаў.

Сёлета Анатолю Сысу споўнілася б 55 год, і 25 кастрычніка на яго радзіме ў вёсцы Гарошкаў Рэчыцкага раёна Гомельскай вобласці адбудзецца ( Read more... )

Да росшукаў невядомых старонак творчасці Анатоля Сыса мяне падштурхнулі наступныя радкі з ліста маці Анатоля Марыі, апублікаванага ў часопісе “Дзеяслоў” (“Самыя дарагія лісты для мяне вельмі


( Read more... )

Гэты незавершаны, сыры верш лёгкадумна выпаў з рук ды паплыў некуды па рэках інтэрнэту. Аднак не патануў, а патрапіў ва ўчэпістыя лапы таямнічага lazzaro, які прыляпіў яму завяршальную страфу. Цяпер  нават ня ведаю, як назваць такую супольную творчасць. Урэшце, мяркуйце самі ( Read more... )

У 1986 годзе я скончыў завочна Гомельскі кааператыўны тэхнікум, атрымаўшы, невядома з якіх памкненняў, дыплом таваразнаўцы. Уладкаваўся ў ціхім старадаўнім Чачэрску на працу ў райспажыўтаварыства. Некаторы час мне собіла жыць у цешчы, у вёсцы над Сожам, за колькі кіламетраў ад райцэнтра. Зразумела, што на звыклы лад жыцця накладвалі свой ( Read more... )