-
ПРАРВАЦЦА ЎСЯРЭДЗІНУ!
Вось ужо паўтара месяца як мы ў эвакуацыі - у Берасці. У менскім доме - капітальны рамонт. Вокны ўжо памянялі. Разам з краявідам, які адкрываецца з іх (у двары, там, дзе раслі векавыя ясені і яліны, платаны і явары - цяпер будзе стаянка). Уявіўся сюжэт пра дом, у якім зрабілі крывы рамонт - краявіды з розных вокнаў не прывялі да агульнага ( Read more... ) -
Калаўрот
Мае мужчыны (дай ім Бог здароўя) ад самага пачатку рабілі мне падарункі: адпускалі “ў людзі”. Праехацца на аўтобусе пару раз у месяц, пераканацца, што горад стаіць на месцы, выбраць Багданчыку ў кнігарні казку з карцінкамі - і адразу назад. Сама сабе не дазваляла затрымлівацца больш чым на гадзіну, нідзе не спынялася. Але нядаўна палічыла, што ( Read more... ) -
Дзве сустрэчы
На пачатку вясны сустрэла нашу тэрапеўт - ве-е-ельмі старэнькую кабету, якая ўсё блытае. "Ну, і калі мы ўжо нараджаць будзем?" - спытала яна, хітра прымружыўшы вока. "Я ўжо нарадзіла. Два месяцы таму," - спакойна адказала я - але трывожна кінула вокам на ўсякі выпадак на свой жывот ( Read more... ) -
Казкі
У нас з казкамі складаныя дачыненні. З аднаго боку, мама чытала нам з братам штовечар казкі аж да маіх адзінаццаці год. З іншага, я гэць нічога з іх не помню: на першым жа абзацы я соладка засынала. Брат даслухоўваў казку да канца і нешта з мамай абмяркоўваў. Я чула зачын - і выпадала.
Брата вадзілі ў лялечны тэатр на “Шчаўкунка”, бо яму моцна ( Read more... ) -
З-пад сакуры: метамарфозы
Недалёка ад нашага дома расце глог - пад ім мы абавязкова зранку і ўвечары спыняемся пастаяць падчас шпацыраў з Багданам. Яшчэ ўчора глог, засыпаны снегам, выглядаў чыста як сакура: мы стаялі пад яго халоднай квеценню, я думала пра Хірасігэ, які ўвайшоў у нашае жыццё таксама напрыканцы зімы - сакурамі, а на вершалінцы сумавала змерзлая птушка. І ў ( Read more... ) -
Сны і межы
Калісьці даўно, год восем таму, я спрабавала напісаць гісторыю - у тоўсты смешны нататнік - якая мусіла разгортвацца па законах сну. “Гісторыю будучыні”. Амбіцыя гэтая мне цяпер вельмі падабаецца - але толькі ў дваццаць год можна верыць у паспяховасць такой задумы. Уявіце: герой, недзе з сярэдзіны дзевятнаццатага стагоддзя, паміраючы, паспявае ( Read more... ) -
Размова на Раство
Размаўляючы з татам, прыгадала пра "падляскі пантэон" і падрыхтоўку да сустрэчы 500-гадовага юбілею Падляшша (www.svoja.org). Тата тады загаварыў за сваю вёску - Уладычыцы, якой цяпер ужо няма, а была яна за кіламетраў 30 на поўнач ад Берасця. Я папрасіла назваць суседзяў, якіх ён помніў - атрымалася музыка. Слухала б і слухала - адны імёны гэтыя ( Read more... ) -
Ранняя нірвана
Хай бы Крышна ўцямна растлумачыў і мне, чаму трэба весці гэтую вайну, калі і так усё ясна… Навошта перад выхадам чысціць боты, калі мяне ў іх пабачыць толькі прадавачка з кіёска на нашай вуліцы?
Амаль два месяцы адпачынку - і я ўжо шукаю вачыма, каго б яшчэ навучыць ангельскай мове дадатковага цяжару. Лёгкасць, і праўда, была б невыноснай затхай ( Read more... ) -
Вокны
Вось і пачалі прачыняцца вокны перад Дзядамі.
Загаварылі былі пра Ейтса - і тут жа на кніжнай паліцы, за шклом, загайдалася яго кніга, з партрэтам на ўсю вокладку, ды прытулілася “тварам да шкла”. З таго боку на нас - цяпер крыху з-пад ілба - глядзіць Уільям Батлер Ейтс.
Сам ён любіў пагаварыць з духамі. І я страшна люблю гісторыі пра такія размовы ( Read more... ) -
Класіфікуючы досведы: вёска над Нёманам, краявіды
Першы краявід: светлы пакой з блакітнымі сценамі і тры вакны - на клёны, на поўню і на сад суседкі Ксюшы. Суседцы тры гады, днём з вопраткі на ёй толькі панамка, яна пляскае ў далоні, калі бачыць мяне, і з пісклявым “Цёця!” бяжыць і нясе мне нейкую ягадку з гароду. Я ёй прыводжу з Камароўкі слівы ў чакалядзе. Гэта можа стаць пачаткам доўгага ( Read more... )